W artykule przedstawiono postępy w zakresie:
Opracowano zalecenia EULAR dotyczące postępowania we wczesnym zapaleniu stawów, leczenia chorych na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, postępowania w chorobie zwyrodnieniowej stawów rąk oraz diagnostyki i leczenia dny moczanowej, a także kolejne zalecenia dotyczące stosowania leków biologicznych w chorobach reumatycznych. Zakrzepica związana z obecnością przeciwciał antyfosfolipidowych może być pierwszym objawem nowotworu złośliwego, szczególnie u osób w starszym wieku. Leczenie włóknienia płuc w przebiegu twardziny układowej polega na stosowaniu cyklofosfamidu w pulsach dożylnych w odstępach 1 miesiąca. Zaproponowano, aby po 6 pulsach leczenie kontynuować, stosując azatioprynę. Podstawowymi lekami u chorych zagrożonych wystąpieniem przełomu nerkowego w przebiegu twardziny układowej są inhibitory ACE.
W nowych zaleceniach klinicznych dotyczących opieki nad chorym na cukrzycę wydanymi przez PTD zmieniono docelowy odsetek hemoglobiny glikowanej (HbA1c) jako kryterium wyrównania cukrzycy, przyjmując przedział wartości =<6,1–6,5% zamiast bardziej radykalnego kryterium =<6,1% oraz podano zasady postępowania psychologicznego u chorych na cukrzycę. Wykazano, że rozyglitazon jest skuteczny w prewencji i leczeniu cukrzycy, ale powoduje niewydolność serca, dlatego należy unikać stosowania tego leku u chorych zagrożonych wystąpieniem tego powikłania. Potwierdzono możliwość skutecznego leczenia tzw. przetrwałej cukrzycy noworodków pochodnymi sulfonylomocznika. Wprowadzono do praktyki klinicznej insulinę wziewną.
Coraz więcej danych potwierdza przewagę pierwotnej angioplastyki nad trombolizą w leczeniu chorych z zawałem serca z uniesieniem ST, a przewaga ta odnosi się nie tylko do badań klinicznych, lecz też do codziennej praktyki. Nowoczesne leki trombolityczne (tenekteplaza) podane bardzo szybko od początku bólu zawałowego łącznie z rutynowym zabiegiem PCI przeprowadzonym do 24 godzin są równie skuteczne jak pierwotna angioplastyka. Angioplastyka torowana z użyciem trombolizy nie przynosi korzyści klinicznych w porównaniu z angioplastyką pierwotną i obecnie nie powinna być rekomendowana. U chorych ze STEMI otrzymujących leczenie fibrynolityczne i kwas acetylosalicylowy dodatkowe zastosowanie enoksaparyny zamiast heparyny niefrakcjonowanej zmniejsza ryzyko zgonu lub zawału serca, ale wiąże się ze zwiększeniem częstości poważnych krwawień.
Udowodniono, że leczenie statyną nie tylko koryguje zaburzenia lipidowe, ale może też prowadzić do regresji blaszek miażdżycowych. Coraz więcej danych wskazuje, że agresywne leczenie statyną (w dużej dawce) może przynosić korzyści nie tylko chorym z ostrym zespołem wieńcowym, ale i tym ze stabilną chorobą wieńcową. Kolejne doniesienia potwierdzają korzyści ze stosowania inhibitorów ACE w stabilnej chorobie wieńcowej. Nie potwierdzono korzyści z udrożnienia zamkniętej tętnicy dozawałowej po 3. dobie od zawału serca w grupie chorych obciążonych dużym ryzykiem. i inne
Wybrane główne punkty
W metaanalizie stwierdzono większe bezpieczeństwo resuscytacji noworodków powietrzem atmosferycznym
Nowe zagadnienia dotyczące patogenezy, zapobiegania i leczenia dysplazji oskrzelowo-płucnej
Nowe dane dotyczące wziewnego leczenia tlenkiem azotu w zespole zaburzeń oddychania
Wybrane główne punkty
W artykule przedstawiono nowości w zakresie: 1) wykorzystania tomografii komputerowej do obrazowania serca i naczyń, przewodu pokarmowego, oskrzeli, układu moczowego, ośrodkowego układu nerwowego; 2) wykorzystania rezonansu magnetycznego do obrazowania ośrodkowego układu nerwowego, serca, w ginekologii i położnictwie, w ortopedii; 2) ultrasonografii; 3) obrazowania molekularnego; 4) radiologii interwencyjnej.
Wybrane główne punkty
Opublikowano nowe lub zaktualizowane wytyczne postępowania w różnych chorobach alergicznych, dotyczące m.in.:
1) wyboru inhalatorów do wziewnego stosowania leków rozszerzających oskrzela i GKS;
2) diagnostyki i leczenia anafilaksji, alergii na jady owadów błonkoskrzydłych, nieżytu nosa i zapalenia zatok przynosowych oraz polipów nosa;
3) stosowania inhibitorów kalcyneuryny w leczeniu atopowego zapalenia skóry.
Zwiększanie w razie potrzeby dawki wziewnego flutikazonu do 400-500 mg/24 h jest związane z poprawą skuteczności leczenia astmy, natomiast dalsze jej zwiększanie nie przynosi już wyraźnej korzyści, zwiększa natomiast ryzyko działań niepożądanych.
Dodatkowe podawanie leku przeciwcholinergicznego wziewnie lub siarczanu magnezu i.v. jako uzupełnienie standardowego leczenia ciężkiego napadu astmy u dzieci poprawiało wyniki terapii. Bromek ipratropium, w porównaniu z placebo lub beta2-mimetykiem, nie był skuteczny w leczeniu zapalenia oskrzeli ze świszczącym oddechem u dzieci do 2. roku życia.
Wybrane główne punkty
W diagnostyce i leczeniu padaczki coraz częściej musimy uwzględniać czynniki genetyczne i molekularne. Mutacje genów białek receptorów potasowych, sodowych, chlorkowych i wapniowych przyciągają szczególną uwagę badaczy i jak dowiedziono odgrywają istotną rolę w epileptogenezie.
Dieta ketogenna jest coraz częściej stosowana w leczeniu padaczki, nawet u najmłodszych dzieci oraz w niektórych zespołach metabolicznych (niedobór GLUT-1, niedobór dehydrogenazy pirogronianowej). U chorych dotychczas nieleczonych coraz częściej jest stosowana jako leczenie pierwszego wyboru.
Wykazano korzystne działanie aminoglikozydów w leczeniu DMD, które objawia się wytworzeniem ekspresji dystrofiny w hodowlach fibroblastów. Stwarza to pewne możliwości terapeutyczne, jednak ograniczone do grupy 5-13% chorych z mutacją typu nonsense.
Wybrane główne punkty
Wybrane główne punkty
W niniejszym artykule koncentrujemy się na zagadnieniach dotyczących bólu, opierając się przede wszystkim na doniesieniach podczas 2 ważnych kongresów, które odbyły się w 2005 roku: 8. Kongresu Europejskiego Towarzystwa Opieki Paliatywnej (EAPC) w Aachen (Niemcy) i 11. Światowego Kongresu Międzynarodowego Towarzystwa Badania Bólu (IASP) w Sydney (Australia).