medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Operacje pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych oraz zabiegi endoskopowe na drogach żółciowych to najczęściej wykonywane procedury chirurgiczne w większości rejonów świata.
W końcu roku 2005 i w 2006 roku ukazało się wiele publikacji na temat raka odbytnicy, które – tworząc nowe standardy – powinny wpłynąć na rutynową praktykę. Dotyczą one chirurgii, radioterapii, chemioterapii, patologii i zasad przeprowadzania badań kontrolnych chorych po leczeniu.
Główne punkty
Uchyłki jelita grubego, głównie zlokalizowane po lewej stronie okrężnicy (zwłaszcza w esicy), są w krajach Europy i Ameryki Północnej problemem zdrowotnym o istotnym znaczeniu, wynikającym zarówno z częstości choroby, jak i możliwości poważnych, nawet śmiertelnych powikłań. Choroba uchyłkowa okrężnicy występuje bowiem u ponad połowy osób po 60. roku życia.
Główne punkty
Ponad 90% zachorowań meningokokowych na świecie wywołują grupy A, B, C, W135 i Y, a w Europie za większość zakażeń są odpowiedzialne szczepy B i C. Wystąpienie izolowanego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wiąże się z lepszym rokowaniem. Meningokoki nadal są wysoce wrażliwe na penicylinę. Streptococcus pyogenes coraz częściej wywołuje zakażenia w obrębie skóry i tkanki podskórnej oraz martwicze zapalenie powięzi. Najcięższą postacią zakażenia tą bakterią jest zespół wstrząsu toksycznego, w którym śmiertelność w Polsce sięga 35%. W przebiegu takich inwazyjnych zakażeń należy podać penicylinę zawsze w skojarzeniu z klindamycyną. Coraz częściej obserwuje się pozaszpitalne zakażenia szczepami Staphylococcus aureus opornymi na metycylinę. Jednym z czynników ryzyka takiego zakażenia jest młody wiek.
Normalizacja hemoglobinemii erytropoetyną w okresie przeddializacyjnym nie przynosi chorym żadnych istotnych korzyści, a nawet może zwiększyć ryzyko wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych. Statyny, zmniejszając białkomocz, mogą korzystnie wpływać na szybkość rozwoju różnych nefropatii. Międzynarodowy zespół ekspertów opracował ujednoliconą definicję i klasyfikację i zasady oceny osteodystrofii nerkowej. Ułatwi ona porozumienie się między badaczami zajmującymi się patogenezą, diagnostyką lub leczeniem zmian kostnych wywołanych przez przewlekłą chorobę nerek. Ukazały się brytyjskie wytyczne opieki nad chorymi na przewlekłą chorobę nerek.
Podobnie jak w latach ubiegłych, także w 2006 roku, tematykę piśmiennictwa z zakresu torakochirurgii zdominowała diagnostyka inwazyjna oraz leczenie niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP)
W 2006 roku opublikowano europejski konsensus postępowania u chorych na zróżnicowanego raka tarczycy, jak również rekomendacje Polskiej Grupy ds. Nowotworów Endokrynnych dotyczące raka tarczycy. Profil ekspresji genów w niskozróżnicowanym PTC jest odmienny niż w klasycznym typie tego nowotworu. Raki brodawkowate tarczycy ewoluujące w raki niskozróżnicowane o agresywnym przebiegu wykazują zwiększoną ekspresję grupy genów związanych z proliferacją komórkową. Ukazały się wytyczne endokrynologów amerykańskich dotyczące rozpoznawania i leczenia nadciśnienia tętniczego, głównie endokrynnego. Metformina okazała się skutecznym lekiem zmniejszającym częstość wczesnych poronień u kobiet z zespołem policystycznych jajników (PCOS) oraz zachorowań na cukrzycę w ciąży.
Według najnowszych brytyjskich wytycznych, dotyczących leczenia OZT oznaczanie aktywności lipazy w surowicy jest zalecane jako badanie podstawowe w diagnostyce tej choroby. Podobnie jak amylaza, lipaza nie jest enzymem, którego aktywność zmienia się w surowicy tylko i wyłącznie w chorobach trzustki. Może się ona zwiększać w stanach zapalnych innych narządów jamy brzusznej oraz w przebiegu niewydolności nerek. Jednakże dokładność diagnostyczna oznaczeń aktywności lipazy w rozpoznawaniu OZT wydaje się większa niż oznaczeń amylazy.
Postęp w medycynie, w tym w neurochirurgii, jest ściśle związany z rozwojem nauk neurobiologicznych, ale nadal utrzymuje się fascynacja postępem technicznym, nowymi technologiami lub udoskonalaniem już istniejących. Te ogólne tendencje współczesnego postępu w medycynie są wyraźnie, a może nawet ze szczególnym nasileniem widoczne w neurochirurgii.
Mimo znacznego postępu w badaniach nad terapią MIZS o początku systemowym GKS nadal stanowią podstawę leczenia tej postaci choroby.
Bisfosfoniany są coraz szerzej stosowane w leczeniu osteoporozy u dzieci cierpiących na MIZS.
Nawet nieznaczny białkomocz u pacjenta z chorobą Schoenleina i Henocha jest wskazaniem do obserwacji pod kątem uszkodzenia nerek i biopsji nerki.
Urolodzy z M.D. Anderson Cancer Center w Teksasie dokonali przeglądu piśmiennictwa poświęconego chemoprewencji nowotworów pęcherza za pomocą substancji znajdujących się w przyjmowanych pokarmach. Najogólniej rzecz ujmując, publikowane wyniki badań są sprzeczne.
Rok 2006 obfitował w liczne, bardzo ciekawe doniesienia z zakresu chirurgii tętnic. Jest rzeczą zrozumiałą, że w tego typu opracowaniu możemy czytelnikom przedstawić zaledwie mały wycinek wszystkich opublikowanych prac. Staraliśmy się wybrać najciekawsze doniesienia z zakresu chromania przestankowego, zwężenia tętnic szyjnych i postępowania w przypadku tętniaków aorty brzusznej.
Można wysunąć hipotezę, że zakrzepica żylna u części chorych może dawać początek samonapędzającej się spirali procesów patologicznych, przez zatorowość płucną, nadciśnienie płucne, narastającą przewlekłą niewydolność żył kończyn, zwiększenie ryzyka i nawrót zakrzepicy - koło się zamyka.
Przedstawione doniesienia wyraźnie wskazują, że błędy w profilaktyce antybiotykowej i antybiotykoterapii to problem ogólnoświatowy; wydaje się często, że antybiotyk to lek na wszystkie problemy okołooperacyjne. Pamiętajmy jednak, że odstępstwa od obowiązujących zasad nie przynoszą większych korzyści, natomiast coraz lepiej poznajemy następstwa i konsekwencje błędów.
Dość powszechne jest przekonanie, że ludzie starsi nie tylko częściej ulegają urazom, ale że też ich skutki są u nich cięższe (dotyczy to przede wszystkim obrażeń głowy, klatki piersiowej i układu kostnego). Problem ten staje się coraz poważniejszy na całym świecie, ponieważ ludzie żyją dłużej i dłużej pozostają aktywni.
Należy ostrożnie stosować GKS u noworodków z bardzo małą urodzeniową masą ciała w leczeniu hipotensji, ponieważ może to być związane ze zwiększonym ryzykiem mózgowego porażenia dziecięcego, wylewów wewnątrzczaszkowych, leukomalacji, zgonu i perforacji przewodu pokarmowego. Częstość tych powikłań może być ograniczona poprzez oznaczanie stężenia kortyzolu przed włączeniem GKS oraz unikanie podawania GKS z indometacyną.
