medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Autorzy, na podstawie badań klinicznych i wytycznych postępowania opublikowanych w 2008 roku, przedstawiają następujące zagadnienia: 1) Próba obciążeniowa – czyżby straciła na ważności w ostatnich latach? 2) 64-rzędowa tomografia komputerowa tętnic wieńcowych – czy już wyparła klasyczną koronarografię? 3) Kwas acetylosalicylowy – czy stracił na znaczeniu? 4) Klopidogrel – historii ciąg dalszy... 5) Leki przeciwpłytkowe a powikłania krwotoczne – czy tylko zmora gastrologów i chirurgów? 6) Stabilna choroba wieńcowa – kto skorzysta najbardziej z leczenia zachowawczego? 7) PCI vs CABG w chorobie wielonaczyniowej – czy mamy zwycięzcę?
Z przeprowadzonej przez autorów analizy wynika, że niedożywienie jest niezależnym czynnikiem ryzyka powikłań, zwiększonej śmiertelności, dłuższego pobytu w szpitalu i znamiennie wyższych kosztów leczenia. Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że również w Polsce, może na początek w szpitalach uniwersyteckich, powstaną aktywnie działające zespoły leczenia żywieniowego, a opieka żywieniowa nad chorym będzie zwykłym elementem postępowania terapeutycznego.
Autor przedstawia wybrane najważniejsze informacje z badań klinicznych oraz wytycznych postępowania opublikowanych w 2007 r. dotyczących m.in.: 1) leczenia hiperglikemii u chorych na cukrzycę typu 2; 2) postępowania w nieprawidłowej glikemii na czczo i nieprawidłowej tolerancji glukozy; 3) postępowania w glikemii poposiłkowej; 5) kontrowersji wokół bezpieczeństwa stosowania pochodnych tiazolidynodionu; 6) skuteczności leków działających na oś inkretynową; 7) leczenia skojarzonego u chorych na cukrzycę typu 2; 8) diety dla chorych na cukrzycę.
W nowych zaleceniach klinicznych dotyczących opieki nad chorym na cukrzycę wydanymi przez PTD zmieniono docelowy odsetek hemoglobiny glikowanej (HbA1c) jako kryterium wyrównania cukrzycy, przyjmując przedział wartości =<6,1–6,5% zamiast bardziej radykalnego kryterium =<6,1% oraz podano zasady postępowania psychologicznego u chorych na cukrzycę. Wykazano, że rozyglitazon jest skuteczny w prewencji i leczeniu cukrzycy, ale powoduje niewydolność serca, dlatego należy unikać stosowania tego leku u chorych zagrożonych wystąpieniem tego powikłania. Potwierdzono możliwość skutecznego leczenia tzw. przetrwałej cukrzycy noworodków pochodnymi sulfonylomocznika. Wprowadzono do praktyki klinicznej insulinę wziewną.
