medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Najbardziej znana publikacja J.M. Blumberga dotyczyła występującego w przebiegu zapalenia otrzewnej bardzo silnego bólu w momencie gwałtownego zmniejszenia nacisku na powłoki brzucha.
Wraz z 20 kolegami utworzył Międzynarodowe Towarzystwo Urologiczne. Pełnił funkcję prezesa towarzystwa przez 7 początkowych lat jego istnienia (1907–1914). Stworzył także urologiczne czasopisma naukowe („Annales des Maladies des Organes Génito-Urinaires”, „Journal d’Urologie Médicale et Chirurgicale”).
Publikował wiele prac naukowych: najpierw w dziedzienie matematyki, a z czasem – chirurgii i ginekologii.
Do najbardziej znanych jego osiągnięć należą wczesne prace o zatorowości płucnej, o rozległych resekcjach wielonarządowych oraz przede wszystkim o chirurgii przyusznicy, któremu to zagadnieniu poświęcił cały podręcznik.
W oparciu o badania anatomiczne prowadzone u owiec, psów i królików – opisał przewód wyprowadzający ślinę ze ślinianki przyusznej. Do dzisiaj struktura ta nosi nazwę przewodu Stensena.
Ewolucja bardzo obiecującej kariery anatoma i chirurga z Perugii, którego imieniem do dzisiaj nazywa się zwieracz bańki wątrobowo-trzustkowej, przyprawia o zdumienie.
Toupet projektował narzędzia chirurgicznie (łącznie >20) oraz rozwijał nowe techniki operacyjne (>40 własnych metod i modyfikacji).
W 1931 roku jako pierwszy wykonał cholangiografię śródoperacyjną, co pozwoliło na ocenę anatomii dróg żółciowych, upewnienie się, że chory nie ma kamicy resztkowej w przewodzie żółciowym wspólnym i bezpieczne wycięcie pęcherzyka żółciowego.
Jednym z najważniejszych dokonań Bella było wykazanie, że brzuszne korzenie nerwów rdzeniowych zawierają wyłącznie włókna ruchowe, a korzenie grzbietowe – wyłącznie włókna czuciowe. Odkrycie to, potwierdzone wspólnie przez Bella i francuskiego fizjologa François Magendiego, znane jest do dziś jako prawo Bella i Magendiego.
Jednen z pionierów sigmoidoskopii oraz techniki zespolenia rzepki po jej złamaniu. Opracowany przez Rutherforda Morrisona opatrunek zawierający bizmut, jodoform oraz parafinę był jednym z najpopularniejszych opatrunków stosowanych podczas I wojny światowej i pozostaje w użyciu w niektórych krajach do dziś.
Adriaan van den Spiegel urodził się w 1578 roku, w Brukseli, w zamożnej rodzinie z tradycjami chirurgicznymi (jego ojciec i dziadek byli chirurgami; ojciec piastował stanowisko naczelnego chirurga na dworze Wilhelma I Orańskiego).
