medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Podawanie pokarmu za pomocą przezskórnej endoskopowej gastrostomii (PEG) pozwala na utrzymanie stanu odżywienia lub jego poprawę u chorych, którzy nie mogą być wystarczająco odżywiani doustnie.
Gromadzenie się powietrza pod wzmożonym ciśnieniem w jamie opłucnej, prowadzące do stopniowo narastającej, a niekiedy nagłej niewydolności krążeniowo-oddechowej, może spowodować zgon, wymaga zatem szybkiego rozpoznania i leczenia.
W przypadku ostrej niewydolności oddechowej należy jak najszybciej przywrócić drożność dróg oddechowych, nie zawsze jednak jest możliwe wykonanie intubacji dotchawiczej, nawet dla doświadczonego anestezjologa.
Utrzymywanie drożności dróg oddechowych w razie zaburzeń oddechowych lub konieczności wspomagania oddechu przez dłuższy czas jest trudne. Dotyczy to zwłaszcza noworodków i niemowląt, co wynika z budowy anatomicznej dróg oddechowych oraz proporcji rozmiarów języka i gardła.
Komentowany artykuł przedstawia pełne spektrum zastosowań wideotorakoskopii. Został on rzetelnie przygotowany i można go polecić wszystkim lekarzom specjalizującym się w chirurgii ogólnej, mimo że nie wykonują oni zazwyczaj tych operacji.
Autorzy w stosunkowo krótkim opracowaniu w sposób zwięzły, ale zarazem zrozumiały przedstawiają podstawowe zagadnienia współczesnej chirurgii bariatrycznej. W rozdziale omówiono zarówno wskazania do leczenia operacyjnego, zasady kwalifikacji chorych, przygotowanie przedoperacyjne, jak też przebieg opieki pooperacyjnej nad chorym.
Wybór metody operacyjnej wycięcia nadnercza technikami małoinwazyjnymi zwykle podyktowany jest względami trudnymi do umotywowania w sposób naukowo obiektywny.
Zabieg usunięcia śledziony stosunkowo rzadko wykonywany jest w trybie planowym. Tymczasem te właśnie operacje najkorzystniej przeprowadzić metodą laparoskopową.
Chirurgia małoinwazyjna, do której należy laparoskopowa resekcja wątroby, stała się w rękach doświadczonych chirurgów akceptowaną techniką operacyjną.
Autorzy przedstawiają własne doświadczenie w stosowaniu minimalnie inwazyjnych technik resekcji przełyku, w przystępny sposób podając chirurgom niezajmującym się na co dzień leczeniem chorób przełyku sporą dawkę informacji dotyczących tego trudnego zagadnienia.
Achalazja przełyku to zaburzenie czynnościowe charakteryzujące się brakiem perystaltyki błony mięśniowej gładkiej trzonu przełyku oraz niecałkowitą relaksacją dolnego zwieracza przełyku w odpowiedzi na przełykanie.
Wprowadzenie techniki laparoskopowej spowodowało, że zainteresowanie leczeniem chirurgicznym przepuklin rozworu przełykowego znacznie wzrosło.
Komentowany artykuł wychodzi naprzeciw oczekiwaniom w zakresie przedstawienia aktualnych wytycznych odnośnie do trudnych problemów diagnostyki, a przede wszystkim chirurgicznego leczenia tak zwanych spastycznych i niespastycznych zaburzeń motoryki przełyku.
O ile laparoskopowe operacje resekcyjne jelita grubego w Polsce budzą jeszcze zastrzeżenia ze względu na pytanie o doszczętność onkologiczną, o tyle takich zastrzeżeń nie może wywoływać operacja resekcyjna jelita w przebiegu choroby Crohna.
Przedstawiony artykuł B. Todda Heniforda "Laparoskopowe operacje żołądka" jest opracowaniem podsumowującym i wskazującym na nowe kierunki w chirurgicznym leczeniu chorób żołądka i dwunastnicy.
Podczas kwalifikacji chorych do wycięcia pęcherzyka żółciowego niezwykle istotne jest przeprowadzenie skrupulatnej diagnostyki w poszukiwaniu objawów sugerujących obecność kamicy przewodowej.
W wielu publikacjach dla określenia miejsca laparoskopowej cholecystektomii (LC) we współczesnej chirurgii używa się sformułowania "złoty standard". Nie ma wprawdzie jednoznacznej definicji tego pojęcia, jednak intuicyjnie rozumie się pod nim uznanie danej metody za technikę z wyboru w większości, jeśli nie we wszystkich przypadkach wymagających leczenia operacyjnego.
