Stosowanie heparyny drobnocząsteczkowej w prewencji powikłań zakrzepowo-zatorowych u pacjentów z migotaniem przedsionków nie jest postępowaniem standardowym i powinno być zarezerwowane do sytuacji wyjątkowych. W jakich sytuacjach stosować i jak dawkować heparynę drobnocząsteczkową wyjaśnia prof. dr hab. n. med. Anetta Undas.
Prof. James Douketis omawia wiedeński model prawdopodobieństwa.
Czy stężenie D-dimerów powinno być brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o zakończeniu leczenia przeciwzakrzepowego po epizodzie zakrzepowym?
Przeczytaj odpowiedź eksperta prof. dr hab. n. med. Anetty Undas.
Wysłuchaj wykładu prof. dr hab. n. med. Anetty Undas wygłoszonego podczas konferencji Małopolska Jesień Internistyczna 2015.
Jak często występuje ŻChZZ w zależności od rodzaju nowotworu? Czy można leczyć ŻChZZ nowymi doustnymi antykoagulantami (NOAC) u pacjenta z chorobą nowotworową? Wysłuchaj wypowiedzi eksperta - prof. dr hab. n. med. Krystyny Zawilskiej.
Czy skrócenie czasu protrombinowego (PT) przy prawidłowych pozostałych parametrach wskazanuje na konieczność diagnozowania zakrzepicy?
Prof. Jerzy Windyga omawia wyniki badania Pro-FEIBA.
Liczba płytek wyliczona automatycznie wynosi 12 000–28 000, a ręcznie – 77 000 – skąd bierze się różnica.
Idealny lek przeciwkrzepliwy - czy już takim dysponujemy? Czy istnieje alternatywa dla VKA i DAnonVK?
Czy każdy lek możemy podać każdemu pacjentowi? Jak wybrać lek, aby leczenie było skuteczne i bezpieczne?
Możliwości leczenia zakrzepicy żylnej w 2015 roku – NOAC vs VKA i HDCz. Wady i zalety obecnie stosowanych leków przedstawia prof. Anetta Undas.
Prof. Jerzy Windyga mówi o zwiększonym ryzyku ŻChZZ w szczególnych sytuacjach oraz o małopłytkowości.
W codziennej praktyce powinniśmy używać nazewnictwa z Chapel-Hill, algorytmu European Medecine Agency czy klasyfikacji ACR?
Pogląd na temat roli kwasu acetylosalicylowego (ASA) w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowej zmienia się co kilka lat. Jakie są dowody na jego skuteczność w pierwotnej i wtórnej profilaktyce zakrzepicy?
Nasi czytelnicy sugerowali, że zwiększone stężenie D-dimerów ma znaczenie kliniczne jako czynnik rokowniczy w chorobach nowotworowych, korelujący z zaawansowaniem nowotworu. Czy rzeczywiście istnieją dane sugerujące korzyści z monitorowania stężenia D-dimerów w przypadku chorób nowotworowych i przewlekłych? Jeśli stężenie D-dimerów może się zwiększać w przebiegu chorób przewlekłych, to czy ma sens jego ocena w celu wykluczenia epizodu zakrzepicy?
Czy istnieją istotne różnice w ocenie poziomu ryzyka zakrzepicy, a także w profilaktyce i leczeniu zakrzepicy u pacjentów z nowotworami, w porównaniu z pacjentami bez chorób onkologicznych? Na pytania odpowiada prof. Mark Crowther, wybitny ekspert w dziedzinie hematologii i koagulologii z McMaster University, Hamilton w Kanadzie.
Jak długo powinna trwać profilaktyka ŻChZZ? Czy zawsze jest skuteczna? Jak ocenić ryzyko ŻChZZ? Blaski i cienie farmakologicznej profilaktyki ŻChZZ omawia prof. Jacek Musiał.
Jakie są czynniki ryzyka u chorych na nowotwory złośliwe? Czy u pacjentów z chorobą nowotworową można leczyć ŻChZZ nowymi doustnymi lekami przeciwkrzepliwymi?
Jak stosujemy NOAC niebędące antagonistami witaminy K? U jakich pacjentów z ŻChZZ warto rozważyć zastąpienie VKA lekiem z grupy NOAC?