Skoro nie wpływa ono na decyzję o sposobie leczenia, to czy warto je wykonywać?
Prof. Grzegorz Kopeć przedstawia dane na temat rozpowszechnienia nadciśnienia płucnego.
Na co należy zwrócić uwagę w diagnostyce i leczeniu H. pylori – praktyczne zagadnienia w kontekście światowych wytycznych.
Współczesna płynoterapia u krytycznie chorych pacjentów powinna być spersonalizowana i ukierunkowana na cel. Jak zatem badanie gazometryczne powinno wpływać na płynoterapię?
Pytanie do eksperta: czy osobom z tej grupy należy corocznie zlecać doustny test tolerancji glukozy (OGTT), czy wystarczające jest monitorowanie glukozy na czczo lub HbA1c?
Zaburzenia snu występują u dużej części populacji i wiążą się ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym. Prof. Izabella Ochmanowicz omawia zalecenia towarzystw naukowych dotyczące tego problemu.
Tabletki z 65 mg KI są dostępne w aptekach i pacjenci o nie pytają.
W jaki sposób włączyć leczenie duloksetyną u pacjentki leczonej tramadolem, jeżeli nie uda się go odstawić?
Nowotwory układu krwiotwórczego w przebiegu choroby Gauchera nie występują często, ale ryzyko części z nich jest wielokrotnie wyższe u pacjentów tego typu.
Czy leczenie zakrzepicy u pacjenta z nowotworami hematologicznymi różni się od typowego leczenia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej?
RIS to zespół, który naśladuje obraz radiologiczny stwardnienia rozsianego. Ekspertka tłumaczy, czy wiek pacjenta lub inne wskaźniki kliniczne mogą mieć znaczenie w rozróżnieniu względem SM.
Wysłuchaj odpowiedzi eksperta, dr. n. med. Michała Błachuta.
Czy redukcja masy ciała warunkuje celowość stosowania inhibitorów SGLT2 i analogów GLP-1?
Jakie są możliwe powikłania zakrzepowo-zatorowe w chorobach endokrynologicznych?
Czy istnieją badania potwierdzające wpływ utrzymywania określonej diety przy stwardnieniu rozsianym, w celu istotnego wspomagania działania przyjmowanych leków?
Czy u pacjentów, którzy mają zachowane wydzielanie peptydu C i prawidłowe wartości glikemii, można kontynuować terapię jedynie metforminą? Ewentualnie tylko insuliną bazową? A może jakimś innym lekiem?
Specjalista wypowiada się na temat bezpieczeństwa zabiegu w kontekście sprawności nerwu twarzowego.
Jakie parametry densytometryczne i laboratoryjne świadczą o skuteczności leczenia antyresorpcyjnego?
Jak najlepiej postępować w przypadku takich pacjentów wobec braku jednoznacznych wytycznych i zaleceń? Czy należy rozważyć jakąś formę „dożywotniej” profilaktyki?
W jakich sytuacjach skierowanie do szpitala jest bezwzględnie wskazane? Na pytania odpowiada prof. Joanna Rymaszewska, spec. psychiatrii.