Remisja stała się realnym do osiągnięcia celem leczenia układowych chorób tkanki łącznej, dlatego coraz częściej pojawia się pytanie o możliwość odstawienia leków immunosupresyjnych. Rekomendacje międzynarodowe precyzyjnie określają sposób osiągania remisji, znacznie mniej mówią o sposobie przerywania leczenia – decyzję musimy podejmować indywidualnie, bardzo uważnie obserwując stan chorego.
Czy każdy lek możemy podać każdemu pacjentowi? Jak wybrać lek, aby leczenie było skuteczne i bezpieczne?
Możliwości leczenia zakrzepicy żylnej w 2015 roku – NOAC vs VKA i HDCz. Wady i zalety obecnie stosowanych leków przedstawia prof. Anetta Undas.
Wywiad z prof. Paulem O'Byrne - światowej sławy ekspertem w dziedzinie astmy przeprowadzony podczas Konferencji MIRCIM 2015.
Do przychodni zgłosił się 53-letni pacjent, któremu 2 miesiące wcześniej w ramach profilaktyki po narażeniu na ospę wietrzną przez pomyłkę podano jednoczasowo 2 dawki szczepionki Varilrix.
Prof. Jerzy Windyga mówi o zwiększonym ryzyku ŻChZZ w szczególnych sytuacjach oraz o małopłytkowości.
Ekspert dr Grażyna Cholewińska wyjaśnia jakimi prostymi narzędziami może się posłużyć się lekarz opiekujący się pacjentem z HIV aby wstępnie zdiagnozować zaburzenia neuropoznawcze.
Prof. Maria Podolak-Dawidziak omawia czynniki ryzyka zakrzepicy żył głębokich (doustne leki antykoncepcyjne, hormonalna terapia zastępcza, leczenie przeciwnowotworowe).
Czy wykonywanie przesiewowych pomiarów BP wiąże się z mniejszym ryzykiem sercowo-naczyniowym (RSN)?
Pogląd na temat roli kwasu acetylosalicylowego (ASA) w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowej zmienia się co kilka lat. Jakie są dowody na jego skuteczność w pierwotnej i wtórnej profilaktyce zakrzepicy?
Dotychczas w przypadku niewydolności nerek jedynym dopuszczalnym lekiem hipoglikemizującym była insulina. Obecnie rynek farmceutyczny oferuje więcej możliwości.
Obowiązuje aktualnie zasada, że allopurynol i inne leki zmniejszające stężenie kwasu moczowego w ustroju stosuje się u chorych z bezobjawową hiperurykemią tylko wówczas, gdy jest ono zwiększone do wartości przynajmniej 12 mg/dl (720 µmol/l), a jego wydalanie z moczem przekracza 1100 mg/d, oraz w przypadkach zespołu rozpadu guza.
Nasi czytelnicy sugerowali, że zwiększone stężenie D-dimerów ma znaczenie kliniczne jako czynnik rokowniczy w chorobach nowotworowych, korelujący z zaawansowaniem nowotworu. Czy rzeczywiście istnieją dane sugerujące korzyści z monitorowania stężenia D-dimerów w przypadku chorób nowotworowych i przewlekłych? Jeśli stężenie D-dimerów może się zwiększać w przebiegu chorób przewlekłych, to czy ma sens jego ocena w celu wykluczenia epizodu zakrzepicy?
Czy istnieją istotne różnice w ocenie poziomu ryzyka zakrzepicy, a także w profilaktyce i leczeniu zakrzepicy u pacjentów z nowotworami, w porównaniu z pacjentami bez chorób onkologicznych? Na pytania odpowiada prof. Mark Crowther, wybitny ekspert w dziedzinie hematologii i koagulologii z McMaster University, Hamilton w Kanadzie.
Monitorowanie rytmu serca jako obiektywna metoda oceny wysiłku fizycznego.
Czy są już alternatywą w leczeniu przeciwkrzepliwym?
Jak długo powinna trwać profilaktyka ŻChZZ? Czy zawsze jest skuteczna? Jak ocenić ryzyko ŻChZZ? Blaski i cienie farmakologicznej profilaktyki ŻChZZ omawia prof. Jacek Musiał.
Zasady dotyczące wystawiania recept reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 marca 2012 r. w sprawie recept lekarskich.
Jakie są czynniki ryzyka u chorych na nowotwory złośliwe? Czy u pacjentów z chorobą nowotworową można leczyć ŻChZZ nowymi doustnymi lekami przeciwkrzepliwymi?
Jak stosujemy NOAC niebędące antagonistami witaminy K? U jakich pacjentów z ŻChZZ warto rozważyć zastąpienie VKA lekiem z grupy NOAC?