Jakie badania stanowią obecnie standard diagnostyki patomorfologicznej w przypadku raka piersi? Czy histologiczne rozpoznanie typu nowotworu wystarczy, aby rozpocząć odpowiednie leczenie, mówi prof. dr hab. n. med. Janusz Ryś z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Krakowie).
Czy osoby te wymagają swoistego traktowania w zależności od etapu choroby i procesu adaptacji? Mówi mgr Paulina Zielińska.
Zalecenia w praktyce klinicznej - zasady rozpoznawania NEN G3 i NEC, algorytm terapeutyczny, rokowanie i przypadki kliniczne.
Jak postępować w przypadku nowo rozpoznanych zmian w piersiach opisanych za pomocą klasyfikacji BIRADS jako zmiana BIRADS3? Kiedy wyznaczyć kolejną kontrolę, mówi dr hab. n. med., prof. Elżbieta Łuczyńska z Zakładu Diagnostyki Obrazowej, Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Krakowie).
Wynik badania mikroskopowego to jedna z najistotniejszych informacji, jakie należy uzyskać na początku leczenia. O czym trzeba pamiętać przygotowując go i analizując mówi prof. dr hab. n. med. Janusz Ryś z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Krakowie).
W Europie chorzy na szpiczaka poddani nowoczesnym terapiom (obciążeni standardowym ryzykiem) mają szansę przeżyć nawet 10–15 lat. Od kilku lat mają oni dostęp do innowacyjnych leków opratych np. na ludzkich przeciwciałach monoklonalnych. O sytuacji w Polsce mówi dr hab. n. med. Artur Jurczyszyn z Katedry Hematologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Przyczyny niedoboru hormonu wzrostu w wieku rozwojowym i zasady prowadzenia terapii.
Zachęcamy do wysłuchania wypowiedzi dra n. med. Marcina Janeckiego z Zakładu Medycyny i Opieki Paliatywnej Wydziału Nauk o Zdrowiu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.
O wynikach badania III fazy dotyczących terapii łączonej lekiem anty-PD-1 i inhibitorem IDO w 1. linii leczenia chorych na zaawansowanego czermiaka mówi prof. dr hab. n. med. Piotr Rutkowski z Centrum Onkologii - Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie.
O tym, dlaczego dobra współpraca radiologa i chirurga jest ważnym elementem postępowania w przypadku raka piersi, mówi dr hab. n. med., prof. Elżbieta Łuczyńska z Zakładu Diagnostyki Obrazowej, Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Krakowie).
Szybka konsultacja na odległość pacjenta z podejrzeniem nowotworu neuroendokrynnego (NEN) - czy to możliwe?
O tym, jak zmienia się obecnie taktyka leczenia chorych na zaawansowanego czerniaka skóry, w świetle wyników najnowszych badań, mówi prof. dr hab. n. med. Piotr Rutkowski z Centrum Onkologii - Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie.
Czy obecnie w Polsce można leczyć chorych na raka stercza optymalnie i zgodnie z nalbardziej aktualną wiedzą medyczną? W jakich aspektach potrzebna jest poprawa? Mówi dr n. med. Paweł Potocki z Oddziału Klinicznego Onkologii, Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.
O tym, kiedy rzeczywiście wykorzystać badania genetycznye w diagnostyce, nawet wobec brakui ich refundacjii – mówi dr n. med. Michał Jarząb z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Gliwicach).
Zalecenia dotyczące farmakoterapii bólu u chorych onkologicznych.
Kiedy można bezpiecznie planować jednoczasową rekonstrukcję piersi? Czy jest ona wówczas bezpieczna? Kiedy należy z niej zrezygnować, mówi prof. dr hab. n. med. Zbigniew Nowecki z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie.
Jak wygląda opieka nad pacjentami z nowotworami głowy i szyi - w zakresie diagnostyki i leczenia - w Polsce w porównaniu z innymi krajami? Na pytanie odpowiada dr hab. n. med. Paweł Golusiński.
Zapraszamy do wysłuchania krótkiego komentarza prof. dr. hab. n. med. Piotra Rutkowskiego odnoszącego się do zaprezentowanych podczas ASCO Annual Meeting 2018 danych na temat 5-letniej przeżywalności chorych na zaawansowanego czerniaka.
Immunoterapia to obecnie jeden z najszybciej rozwijających się sposobów leczenia. Jej powikłania i działania niepożądane zostały dobrze poznane i coraz więcej wiemy o możliwościach zapobiegania im. Niemniej to właśnie one w w największym stopniu ograniczają stosowanie tej metody.