Czy drobny zabieg stomatologiczny stanowi wskazanie do wprowadzenia profilaktyki ŻChZZ?
Czy poszerzenie wiedzy o tym nowotworze wpłynęło na metody i skuteczność leczenia? Co obecnie wiemy i w jaki sposób wykorzystaujemy tę wiedzę, czego możemy oczekiwać w najbliższym czasie? Mówi dr hab. n. med. Artur Jurczyszyn z Katedry Hematologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Czy i jakie leczenie przeciwkrzepliwe należy stosować?
Czy u 80-letniego pacjenta z migotaniem przedsionków, po przebytej zatorowości płucnej, przy utrzymującej się bezobjawowej małopłytkowości rzędu 10–30 tysięcy, można kontynuować terapię lekiem przeciwzakrzepowym (rywaroksabanem), który otrzymał w zaleceniach poszpitalnych?
Wprowadzenie leków immunologicznych do praktyki klinicznej zmieniło sposób leczenia w przypadku kilku nowotworów złośliwych. Czy ten postęp dotyczy także leczenia chorch na nowotwory krwi? Jak pod tym względem wygląda sytuacja w Polsce?
Kiedy przeprowadzić diagnostykę trombofilii i jak prawidłowo pobrać materiał do badania?
Jakie są wskazania do podania tego preparatu?
Jakie cechy powinien mieć idealny lek przeciwkrzepliwy i czy już istnieje?
W Europie chorzy na szpiczaka poddani nowoczesnym terapiom (obciążeni standardowym ryzykiem) mają szansę przeżyć nawet 10–15 lat. Od kilku lat mają oni dostęp do innowacyjnych leków opratych np. na ludzkich przeciwciałach monoklonalnych. O sytuacji w Polsce mówi dr hab. n. med. Artur Jurczyszyn z Katedry Hematologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Czy u pacjentów z wrodzonymi i nabytymi skazami krwotocznymi można bezpiecznie stosować leczenie przeciwkrzepliwe? W jakich sytuacjach?
Na Zachodzie chorzy na szpiczaka mający dostęp donowoczesnych terapii przeżywają 10–15 lat. Jaka jest sytuacja tych chorych w Polsce, mówi dr hab. n. med. Artur Jurczyszyn z Katedry Hematologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Pacjentka po czterech nawrotach zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych. Jakie będzie optymalne leczenie przeciwkrzepliwe u tej chorej?
Czy wówczas odmraża się całą próbkę i potem ponownie zamraża niewykorzystaną część, czy pobiera się potrzebną ilość z próbki zamrożonej? Czy wielokrotne pobieranie komórek nie zwiększa ryzyka zakażenia próbki?
Czy rozpoznanie trombofilii ma znaczenie w podejmowaniu decyzji o czasie trwania leczenia przeciwkrzepliwego? W jakich sytuacjach?
Leczenie przeciwkrzepliwe u chorych z dużym ryzykiem krwawienia.
Jaką diagnostykę należy przeprowadzić? Kto i jak powinien leczyć te stany?