Z uwagi na współistnienie bólu neuropatycznego i depresji wybór leku przeciwdepresyjnego powinien uwzględnić potencjalny wpływ farmaceutyku na objawy bólowe.
Poprzez zastosowane leczenie u pacjenta spowodowano liczne interakcje, które doprowadziły nie tylko do nasilenia kaszlu, ale także do wystąpienia kolejnych powikłań lub działań niepożądanych.
Po około tygodniu od rozpoczęcia terapii u pacjentki wystąpił obustronny ból oczu z uczuciem palenia, a następnie wrażenie obecności w centralnym polu widzenia przedmiotów o różnych kształtach, które utrudniało funkcjonowanie.
Swędząca, czerwona wysypka obejmująca głównie okolice kończyn i tułowia, w niektórych miejscach tworzenie się pęcherzy, zmiany w okolicy narządów płciowych – podejrzenie zespołu Stevensa i Johnsona wymaga natychmiastowego odstawienia leków mogących być przyczyną reakcji. Dalsze postępowanie i rodzaj leczenia zależy od stopnia nasilenia zmian oraz stanu ogólnego pacjenta.
W patomechanizmie obrzęku naczynioruchowego w istotnym stopniu uczestniczy bradykinina. Warto pamiętać, że risperidon zwiększaja jej stężenie i nie powinien być stosowany u pacjentów, u których w przeszłości wystąpiły polekowe działania niepożądane pod postacią obrzęku.
Podczas przeprowadzonego konsylium interdyscyplinarnego powzięto podejrzenie, że źródłem objawów występujących u pacjentki jest stosowana farmakoterapia. Należy podkreślić, iż bóle głowy są działaniem niepożądanym, które może pojawić się w przebiegu terapii niemal wszystkimi lekami przeciwdepresyjnymi.
Zaburzenie to jest interdyscyplinarnym wyzwaniem terapeutycznym, którego różne aspekty wpisują się w obszary zainteresowań nie tylko psychiatrów i psychoterapeutów, ale także lekarzy rodzinnych, ginekologów, pediatrów, neonatologów, położnych oraz pracowników instytucji społecznych.
Zachowania ryzykowne to różnorodne zachowania, które zagrażają zdrowiu fizycznemu i psychicznemu oraz są niezgodne z zasadami społecznymi. Są to m. in. używanie substancji psychoaktywnych, różne przejawy agresji i autoagresji, zachowania w obszarze dotyczącym seksualności oraz różne zachowania manifestujące się w środowisku nowych mediów.
Po konsultacji pacjentki przez zespół interdyscyplinarny, stwierdzono liczne interakcje stosowanych leków, które doprowadziły do opisanych powikłań.
Celem autorów niniejszego artykułu jest wyposażenie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w praktyczne zalecenia dotyczące postępowania w przypadku występowania samookaleczeń i myśli samobójczych u nastolatków.
Edukacja przedporodowa to element standardu opieki okołoporodowej. Lekarz, poruszając podczas rozmowy z pacjentką zagadnienia z obszaru zdrowego stylu życia, jak również spożywania alkoholu jako czynnika ryzyka powikłań okołoporodowych, realizuje wytyczne zawarte we wspomnianym standardzie.
W piątym dniu po włączeniu do terapii duloksetyny pacjentka w godzinach porannych w miejscu pracy zasłabła, a następnie straciła przytomność.
W piątym dniu po rozpoczęciu stosowania agomelatyny u pacjenta wystąpił ból głowy, który nie przechodził pomimo przyjmowania kolejno lub naprzemiennie: ibuprofenu, ketoprofenu, metamizolu i paracetamolu.
U 58-letniej pacjentki objętej leczeniem skojarzonym z powodu nadciśnienia tętniczego i hipercholesterolemii, psychiatra rozpoznał zespół lęku napadowego i włączył do leczenia sertalinę. U pacjentki wystąpiły dziwne w jej odczuciu wrażenia smakowe, a w konsekwencji pacjentka zaprzestała przyjmowania pokarmów.
U pacjentki cierpiącej na zaburzenia afektywne dwubiegunowe rozpoznano chorobę refluksową. Po pięciu dniach od wdrożenia do terapii pantoprazolu i itopridu pacjentka stwierdziła nieprzyjemny zapach moczu o dziwnym gnilnym charakterze oraz równocześnie niesmak w ustach.
U pacjentki wystąpiło intensywne pieczenie jamy ustnej, którego nasilenie narastało w ciągu trzech kolejnych dni. Pacjentka miała trudności z przyjmowaniem doustnym pokarmów i płynów, co stało się podstawą hospitalizacji.
Leki zwiększające ryzyko zakrzepowo-zatorowe – zapoznaj się z opisem przypadku.
Inspiracją do stworzenia niniejszych opisów były doświadczenia zdobyte podczas pracy klinicznej na oddziale psychiatrycznym, do którego przyjmowane są pacjentki z głębokimi zaburzeniami osobowości (ZO) w trakcie kryzysów psychicznych, a także analiza piśmiennictwa dotyczącego efektywności leczenia pacjentów z ZO.
W przypadku opisanej pacjentki doszło do co najmniej dwóch niekorzystnych interakcji. Pierwszą z nich była interakcja pomiędzy tikagrelorem a melatoniną, druga natomiast dotyczyła skojarzenia zolpidemu z melatoniną.
Opisany przypadek ilustruje i potwierdza, że u pacjentów leczonych duloksetyną bezwzględnie przeciwwskazana jest ciprofloksacyna.