W artykule przedstawiono przypadek 72-letniej kobiety z zasłabnięciem w wywiadzie, z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek oraz bokiem przedsionkowo-komorowym II stopnia w EKG.
W artykule przypomniano elektrokardiograficzne kryteria rozpoznania zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI ) według IV uniwersalnej definicji. Zwrócono uwagę na to, że EKG należy zawsze interpretować w kontekście obrazu klinicznego.
W artykule omówiono kryteria blok przedsionkowo-komorowego II° zaawansowanego.
Czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego w praktyce.
W echokardiografii przezprzełykowej wykryto PFO.
W artykule omówiono wrodzony blok przedsionkowo-komorowy, w tym wskazania do stałej stymulacji serca.
W artykule wyjaśniono, jak odróżnić parasystolię komorową od bigeminii komorowej. Podano kryteria rozpoznania parasystolii komorowej zaproponowane przez Polską Grupę Roboczą ds. rozpoznań elektrokardiograficznych.
Zespół Liddle’a można rozpoznać klinicznie na podstawie fenotypu i potwierdzić badaniem genetycznym. Chorzy wymagają przewlekłego leczenia, którego nie należy przerywać, warto więc pamiętać o tej rzadkiej chorobie.
W artykule na przykładzie 12-odprowadzeniowego EKG zarejestrowanego metodą Holtera omówiono cechy rytmu parasystolicznego.
W artykule omówiono na przykładzie opisu przypadku stymulację pęczka Hisa – rodzaje, obraz EKG, wskazania, korzyści i zasady prowadzenia.
Źrenice były asymetryczne, reakcja bezpośrednia była osłabiona po stronie prawej. Jakie jest rozpoznanie?
Opisany przypadek przedstawia obraz zawału mięśnia sercowego z towarzyszącą kwasicą ketonową.
W artykule omówiono schemat oceny morfologii przedwczesnych pobudzeń komorowych (PVC) w strukturalnie zdrowym sercu. Przedstawiono kryteria, które pozwalają na określenie, z jakiej części komory wywodzą się PVC.
W artykule omówiono kolejne kroki postępowania przy analizowaniu EKG u osoby bez choroby serca, u której stwierdzono arytmię komorową.
Ostra zatorowość płucna może imitować w EKG zawał serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). W artykule omówiono cechy elektrokardiograficzne pomagające w różnicowaniu tych 2 stanów.
W artykule na przykładzie chorej z przewlekłą niewydolnością serca na tle kardiomiopatii restrykcyjnej omówiono morfologię i przyczyny tzw. himalajskich załamków P.
W artykule na przykładowym elektrokardiogramie pokazano, jak odróżnić artefakty spowodowane drżeniem mięśniowym od częstoskurczu komorowego.
W artykule omówiono kryteria pozwalające na różnicowanie częstoskurczów nadkomorowych wywodzących się z przedsionków.
U pacjenta przed przyjęciem zaobserwowano nadmierną senność, chaotyczne i nieadekwatne do sytuacji myślenie, wypowiedzi i zachowanie.
W artykule przedstawiono kryteria morfologiczne przemawiające za tym, że częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS o morfologii bloku lewej odnogi pęczka Hisa jest częstoskurczem komorowym. Zwrócono również uwagę na takie cechy, jak szerokość zespołu QRS i oś serca w czasie częstoskurczu, które mogą być dodatkowo pomocne w różnicowaniu częstoskurczu komorowego i nadkomorowego.