38-letni mężczyzna zgłosił się do neurologa w powodu niedowładu prawej ręki utrzymującego się od 2 lat oraz opadania lewej stopy występującego od półtora roku. Objawy miały przebieg powoli postępujący.
Pacjentkę skierowano do poradni przeciwpadaczkowej po pierwszym w życiu epizodzie uogólnionych drgawek toniczno-klonicznych z oddaniem moczu i przygryzieniem języka. W czasie zbierania wywiadu pacjentka przyznała, że dwa miesiące wcześniej straciła przytomność, będąc sama w domu.
Pacjentkę przyjęto do szpitala w celu ustalenia przyczyny powoli postępującego od około roku osłabienia prawej kończyny dolnej. Kobieta nie potrafiła dokładnie określić początku zaburzeń, ale twierdziła, że niedowład nie pojawił się nagle. Nie wiązała jego wystąpienia z żadną konkretną przyczyną, taką jak wysiłek fizyczny, uraz lub zakażenie.
61-letnia kobieta, palaczka tytoniu zgłosiła się na szpitalny oddział ratunkowy z powodu osłabienia mięśni. Pacjentka zgłaszała również suchość w jamie ustnej i zaburzenia połykania. W wywiadzie stwierdzono narastanie osłabienia od ponad 3 miesięcy, utratę masy ciała.
63-letnia pacjentka została skierowana do przyklinicznej poradni dermatologicznej w styczniu 2016 roku z powodu rozsianych zmian skórnych o charakterze wielobocznych grudek zlokalizowanych na tułowiu, przedramionach i kończynach dolnych oraz drzewkowatych zbieleń nabłonka w obrębie błony śluzowej obydwu policzków.
Objawy zatrucia CO są bardzo różnorodne, często niecharakterystyczne i przez to ustalenie rozpoznania, zwłaszcza jeśli się nie wie o możliwości narażenia, może być trudne. Na ogół na pierwszy plan wysuwają się objawy neurologiczne i objawy ze strony układu krążenia, ze względu na dużą wrażliwość mózgu i serca na niedotlenienie. Występują bóle i zawroty głowy, nudności, u osób starszych z chorobą wieńcową – objawy niedokrwienia mięśnia sercowego (nawet zawał serca), natomiast u małych dzieci jedynym objawem mogą być wymioty.
Niebezpieczeństwo utraty wzroku w wyniku cukrzycy, mimo że zdecydowanie mniejsze niż w ubiegłym stuleciu, pozostaje w ocenie naszych pacjentów realnym zagrożeniem i jest obok konieczności amputacji kończyny z powodu zespołu stopy cukrzycowej najczęściej wymienianą przez nich konsekwencją nieodpowiedniego leczenia cukrzycy.
62-letnia kobieta zgłosiła się na ostry dyżur Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z silnym bólem oka prawego. W wywiadzie stwierdzono pogorszenie widzenia bolesnym okiem oraz pojawianie się tęczowych kół dookoła źródeł światła.
Chłopiec 4-miesięczny, dotychczas zdrowy, karmiony wyłącznie piersią został przywieziony przez rodziców na szpitalny oddział ratunkowy z powodu nagłych, chlustających wymiotów (ok. 5 epizodów w ciągu godziny), które wystąpiły po około 3 godzinach po podaniu po raz pierwszy 90 ml mieszanki mlecznej.
Pacjent (76 lat), nieleczony przewlekle, został przyjęty na oddział kardiologii inwazyjnej z powodu zawału serca z uniesieniem odcinka ST ściany dolnej.
Na konsultacyjną ultrasonografię zgłosił się 41-letni mężczyzna z wynikiem kolonoskopii: „Przygotowanie PEG: jakość niewystarczająca, z resztkami kałowymi. Wprowadzanie endoskopu zakończono w jelicie krętym.
30-letni mężczyzna został skierowany przez lekarza dentystę na tomografię stożkową (CBCT) o małym polu obrazowania i dużej rozdzielczości w związku z leczeniem endodontycznym.
Umiejętność prawidłowego rozpoznania łagodnego przejściowego zwiększenia aktywności FA, jako najczęstszej przyczyny zwiększenia aktywności tego enzymu, zarówno u zdrowych, jak i chorych dzieci stanowi kluczowy element pozwalający zrezygnować z poszerzania badań diagnostycznych i zlecania zbędnych konsultacji specjalistycznych.
Pacjentka z przewlekłą wodnistą biegunką od 7 tygodni, bez domieszki krwi i śluzu, z towarzyszącym parciem na stolec i kurczowym bólem brzucha. Nie stwierdzono niedokrwistości, leukocytozy, gorączki, toksyny Clostridium difficile w kale oraz utraty masy ciała. Biegunka ma charakter sekrecyjny. Czy chora ma wskazania do badań endoskopowych?
Nową metodą leczenia achalazji jest przezustna miotomia endoskopowa (peroral endoscopic myotomy – POEM).
Interpretacja wysiłkowych testów elektrokardiograficznych – przypadek 14.
Pacjentka jest 7 miesięcy po porodzie, nadal karmi piersią. Od około miesiąca stwierdza znaczne pogorszenie samopoczucia, narastający niepokój, rozdrażnienie i trudności z zasypianiem oraz utratę masy ciała – pomimo zwiększonego łaknienia (obecnie waży 2 kg mniej niż przed ciążą). Od kilku dni odczuwa kołatania serca.
59-letni mężczyzna przywieziony w stanie średnio-ciężkim na SOR. Chory po zabiegu całkowitego wycięcia krtani z następczą radioterapią 6 lat wcześniej. Od kilku lat u chorego występują objawy przewlekłego zapalenia oskrzeli. Od około 10 dni stopniowe nasilelnie wykrztuszania przez rurkę tracheotomijną ropnej wydzieliny, narastająca duszność i gorączka.
W badaniu fizykalnym stopa niebolesna, brak tętna. RTG: stan po amputacji przodostopia lewego w stawie Lisfranca.
Do szpitala zgłosiła się 15-letnia dziewczynka z powodu utrzymujacych się od 6 miesięcy zaburzeń depresyjnych oraz zahamowania cyklu miesiączkowego związanego ze znacznym zmniejszeniem masy ciała.