Ogólnie zdrowa 17-latka źle się poczuła podczas zajęć w szkole. Odczuwała silny ból brzucha, nudności i dreszcze. Po powrocie do domu powiedziała rodzicom, że ma grypę i położyła się do łóżka. Rodziców zaniepokoiły zimne dłonie i stopy córki, a także osutka, która pojawiła się na tułowiu.
Do lekarza rodzinnego zgłasza się matka z 4-letnim chłopcem, prosząc o profilaktyczne podanie dziecku antybiotyku „przeciwko sepsie”. Kobieta relacjonuje, że u jednego z dzieci w przedszkolu rozpoznano sepsę, jednak nie ma żadnego dokumentu potwierdzającego konieczność wdrożenia tego rodzaju profilaktyki u swojego syna.
Do poradni do spraw szczepień zgłosiła się matka z 10-tygodniowym chłopcem. Dziecko rozwija się prawidłowo i nie choruje, ale w morfologii krwi wykonanej z powodu podejrzenia niedokrwistości stwierdzono zmniejszoną całkowitą liczbę neutrofilów (800/µl).
Przypadek młodego mężczyzny, który zgłosił się do lekarza rodzinnego z powodu ostrego zapalenia gardła i migdałków (OZGiM), nieustępującego pomimo przyjmowania od 5 dni antybiotyku, dodatkowo w czasie leczenia pojawił się ropny nalot.
Jak układać indywidualny kalendarz szczepień?
Kiedy senność może być objawem poważnej choroby? Czy jesteś w stanie ustalić rozpoznanie na podstawie kolejno ujawnianych informacji?
Pacjentka z autosomalnie dominującą wielotorbielowatością nerek (ADPKD) rozpoznaną w wieku 49 lat, z nieznanym wywiadem rodzinnym w kierunku tej choroby, zgłaszała uczucie zmęczenia, szybkiej pełności po posiłkach i chudnięcie (ok. 6 kg w ciągu 6 miesięcy).
Doświadczenia ostatnich 15–20 lat przyczyniły się do tego, że badanie ultrasonograficzne stało się w pełni akceptowaną metodą w diagnostyce różnych ostrych chorób i stanów układu oddechowego.
Chłopiec doznał urazu skóry czoła w trakcie zabawy. Ranę oczyszczono i zaopatrzono w warunkach domowych.
Do lekarza zgłosił się 17-letni chłopiec, którego przed chwilą pogryzł pies. Lekarz obejrzał ranę, która była niewielka, ale podejrzewał przebicie całej grubości skóry.
Badanie SWE, które zlecono w celu kwalifikacji chorego do leczenia przeciwwirusowego, umożliwiło nie tylko ocenę stopnia włóknienia wątroby, ale również poszerzenie diagnostyki o USG, w tym badanie doplerowskie układu wrotnego.
Opis przypadku - diagnostyki i leczenia - mężczyzny, który dowiedział się o zakażeniu wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) w lipcu 1998 roku przy próbie oddania krwi w stacji krwiodawstwa.
Na SOR zgłosił się 53-letni mężczyzna z raną szarpaną dłoni. Dzień wcześniej w czasie robót ziemnych zranił się w dłoń wystającym z ziemi kawałkiem ostrego metalu. Zapytany o szczepienia przeciwko tężcowi stwierdził, że otrzymał dodatkową dawkę szczepionki po podobnym wypadku, który miał miejsce około 15 lat temu.
Krioglobulinemia mieszana (MC) jest najczęstszą manifestacją pozawątrobową zakażenia HCV, dotyczącą około 1/3 wszystkich zakażonych. Przeczytaj opis ciekawego przypadku klinicznego chorej z przewlekłym zakażeniem WZW typu C.
Do porodu zgłosiła się 32-letnia kobieta w 36. tygodniu ciąży, w trudnej sytuacji socjalnej. W związku z brakami w dokumentacji zlecono badania przesiewowe w kierunku zakażenia wirusem HIV, HCV oraz HBV.
Opis przypadku kobiety z rzadką choroba genetyczną - postępującym kostniejącym zapaleniem mięśni (FOP), u której w badaniach pod kątem kwalifikacji do terapii eksperymentalnej wykryto antygen HBs i przeciwciała anty-HCV.
Jakie szczepienia zaproponować i jak je przeprowadzić?
55-letni otyły mężczyzna, nałogowo palący tytoń zgłosił się do lekarza rodzinnego z powodu pojawienia się bolesnego zaczerwienienia skóry na lewym podudziu.
Jakie są zasady postępowania w przypadku zaburzeń w realizacji programu szczepień ochronnych?
O prowadzonej terapii przeciwwirusowej i ewentualnej konieczności modyfikacji innego leczenia powinni być poinformowani lekarze wszystkich specjalności opiekujący się pacjentem. W omawianym przypadku najwyraźniej zabrakło dobrej komunikacji, co spowodowało problemy w leczeniu, na szczęście bez istotnych konsekwencji dla pacjenta.