Do poradni hematologicznej zgłosiła się 35-letnia kobieta na konsultację z powodu małopłytkowości opornej na leczenie. Pierwsze badanie morfologii krwi obwodowej wykonano u niej w 13. roku życia z powodu zakażenia – liczba płytek wynosiła wówczas 15 000/µl.
Jak prawidłowo ocenić stan pacjenta? Jak schładzać i opatrywać rany oparzeniowe? Jakie leczenie przeciwbólowe zastosować?
Prowadząc leczenie u każdego chorego, lekarz rodzinny jest zobowiązany do monitorowania jego stanu, zaś ocena skuteczności leczenia w celu jego optymalizacji powinna być prowadzona w ramach poradni leczenia osteoporozy.
W różnicowaniu bardzo ważny jest wywiad, dokładne badanie całej skóry i jej przydatków z uwzględnieniem morfologii zmian, ich lokalizacji oraz ewolucji.
72-letnia kobieta zgłosiła się do lekarza rodzinnego z powodu pogorszenia stanu ogólnego, odczucia uogólnionej sztywności ciała. Chora skarżyła się na ból w odcinku szyjnym kręgosłupa, bóle mięśni ramion (o większym nasileniu po stronie prawej) i okolicy prawego stawu biodrowego oraz stan podgorączkowy (temperatura ciała do 37,5°C)
63-letnia pacjentka została skierowana do przyklinicznej poradni dermatologicznej w styczniu 2016 roku z powodu rozsianych zmian skórnych o charakterze wielobocznych grudek zlokalizowanych na tułowiu, przedramionach i kończynach dolnych oraz drzewkowatych zbieleń nabłonka w obrębie błony śluzowej obydwu policzków.
Objawy zatrucia CO są bardzo różnorodne, często niecharakterystyczne i przez to ustalenie rozpoznania, zwłaszcza jeśli się nie wie o możliwości narażenia, może być trudne. Na ogół na pierwszy plan wysuwają się objawy neurologiczne i objawy ze strony układu krążenia, ze względu na dużą wrażliwość mózgu i serca na niedotlenienie. Występują bóle i zawroty głowy, nudności, u osób starszych z chorobą wieńcową – objawy niedokrwienia mięśnia sercowego (nawet zawał serca), natomiast u małych dzieci jedynym objawem mogą być wymioty.
Niebezpieczeństwo utraty wzroku w wyniku cukrzycy, mimo że zdecydowanie mniejsze niż w ubiegłym stuleciu, pozostaje w ocenie naszych pacjentów realnym zagrożeniem i jest obok konieczności amputacji kończyny z powodu zespołu stopy cukrzycowej najczęściej wymienianą przez nich konsekwencją nieodpowiedniego leczenia cukrzycy.
Chłopiec 4-miesięczny, dotychczas zdrowy, karmiony wyłącznie piersią został przywieziony przez rodziców na szpitalny oddział ratunkowy z powodu nagłych, chlustających wymiotów (ok. 5 epizodów w ciągu godziny), które wystąpiły po około 3 godzinach po podaniu po raz pierwszy 90 ml mieszanki mlecznej.
Pacjentka jest 7 miesięcy po porodzie, nadal karmi piersią. Od około miesiąca stwierdza znaczne pogorszenie samopoczucia, narastający niepokój, rozdrażnienie i trudności z zasypianiem oraz utratę masy ciała – pomimo zwiększonego łaknienia (obecnie waży 2 kg mniej niż przed ciążą). Od kilku dni odczuwa kołatania serca.
Obrzęk kończyn dolnych zwykle ma złożoną etiologię i wymaga skojarzonego leczenia farmakologicznego połączonego z fizjoterapią.
U 61-letniej kobiety, leczonej z powodu niedoczynności tarczycy oraz nadciśnienia tętniczego, w rutynowo wykonanym badaniu morfologii krwi (przed planowaną wizytą kontrolną u endokrynologa) stwierdzono liczbę płytek krwi 42 000/ µl. Opis przypadku.
Chłopiec został przywieziony przez swoich rodziców w godzinach nocnych do dyżurnego lekarza opieki nocnej i całodobowej z powodu szczekającego kaszlu i utrudnionego oddychania. Matka skarży się, że jej synek się „dusi”. Tuż przed snem chłopiec miał stan podgorączkowy, a także pojawił się u niego niewielki katar.
Pacjent leczył się przewlekle z powodu utrwalonego migotania przedsionków, nadciśnienia tętniczego oraz nadczynności tarczycy.
Pierwotną niedoczynność kory nadnerczy (PNKN, choroba Addisona) charakteryzuje zespół objawów spowodowanych upośledzeniem czynności wydzielniczej nadnerczy i niedoborem hormonów wytwarzanych w korze nadnerczy: glikokortykosteroidów (GKS), MKS i androgenów nadnerczowych.
Chory w wieku 67 lat zgłosił się do lekarza rodzinnego z powodu duszności wysiłkowej, stopniowo nasilającej się od kilku miesięcy. Duszność okresowo występowała również w czasie spoczynku, a szczególnie nasilała się podczas schylania się.
Wybroczyny i plamica są jednymi z bardziej alarmujących objawów, z jakimi pediatra może się spotkać u swoich pacjentów. Mogą one świadczyć o różnych stanach, takich jak napad złości, częste zakażenia wirusowe lub bardzo poważne zakażenia i choroby.
Poprawa warunków życia, postęp nauki i rozwój medycyny spowodowały wydłużenie średniej długości życia oraz istotnie zmniejszyły odsetek zgonów w wyniku nagłych zachorowań.
Córka opiekująca się 82-letnią chorą zgłosiła się do gabinetu lekarza rodzinnego w związku ze stwierdzonymi w ostatnim czasie w pomiarach domowych znacznymi wahaniami poziomu glikemii u matki.