Przypadek 84-letniego mężczyzny, który zgłosił się na SOR z powodu krwioplucia występującego do 5 razy dziennie. Pacjent odczuwał także duszność przy umiarkowanym wysiłku fizycznym.
Interpretacja testów wysiłkowych – Test 6-minutowego marszu: przypadek 22.
Przypadek spirometryczny 80-letniego mężczyzny z rozpoznanym POChP, obecnie niepalącego, ale w przeszłości palącego przez wiele lat, przyjętego do szpitala z powodu infekcyjnego zaostrzenia choroby.
Przypadek spirometryczny 40-letniej niepalącej kobiety z astmą oskrzelową, z nasileniem duszności i kaszlu, z cechami infekcji dróg oddechowych.
Przypadek kobiety chorej na ciężką astmę skierowanej na SOR z powodu duszności. Była to trzecia hospitalizacja z powodu zaostrzenia astmy w ostatnim roku.
Przypadek spirometryczny 61-letniej niepalącej kobiety, ze zmianami śródmiąższowymi w przebiegu twardziny układowej.
34-mężczyzna przywieziony na SOR po utracie przytomności z towarzyszącymi drgawkami. Przy przyjęciu chory był splątany, odpowiadał tylko na proste pytania. Była to druga utrata przytomności w ostatnim miesiącu. Od około pół roku występowało osłabienie, chory schudł, dokuczały mu wilgotny kaszel i duszność wysiłkowa.
Interpretacja wyniku spirometrii musi być poprzedzona analizą jakości badania. Badania niedostatecznej jakości można interpretować tylko wtedy, gdy nie ma możliwości uzyskania wyniku dobrej jakości.
Na konsultacyjne badanie USG jamy brzusznej zgłosił się 60-letni mężczyzna zdesperowany nieskutecznością dotychczasowego postępowania diagnostycznego. Od 6 miesięcy odczuwał okresowo nasilający się ból w dolnej części klatki piersiowej w okolicy przedsercowej, niezwiązany ze spożywaniem posiłków.
Opis przypadku 55-letniej kobiety przyjętej do szpitala z powodu duszności wysiłkowej i napadowego suchego kaszlu (dolegliwości utrzymujące się od roku). Chora zgłaszała także ból i sztywność stawów rąk oraz osłabienie mięśni.
Jednym ze sposobów oceny wydolności procesu wymiany gazów w płucach jest badanie transferu gazu znacznikowego – tlenku węgla (CO). W piśmiennictwie przez wiele lat określano je jako badanie „zdolności (ew. pojemności) dyfuzyjnej płuc dla tlenku węgla” (DLCO). Obecnie zaleca się używanie nazwy „współczynnik transferu płucnego dla tlenku węgla” (TLCO).
72-letnia kobieta przywieziona na SOR ze znacznym osłabieniem i gorączką (38,2°C).
Spirometria umożliwia ocenę drożności dróg oddechowych, natomiast daje tylko powierzchowny wgląd we wskaźniki objętościowe układu oddechowego.
Przypadek młodego mężczyzny leczonego od roku z powodu astmy.
Próba rozkurczowa to 2 badania spirometryczne, drugie badanie poprzedzone jest podaniem adekwatnej dawki leku rozkurczającego oskrzela. Celem tego testu jest ocena zmian wartości wybranych wskaźników czynności układu oddechowego pod wpływem ponadstandardowej dawki leków rozkurczających oskrzela.
Prof. Piotr Boros omawia kryteria oceny jakości badania spirometrycznego.
W badaniu przedmiotowym na SOR, po lewej stronie klatki piersiowej, poza silnym bólem, stwierdzono ściszenie szmerów oddechowych, a po prawej stronie w dolnej części niewielkie stłumienie wypuku i pojedyncze trzeszczenia. Widoczne były też zmiany skóry palców rąk typowe dla twardziny układowej, na którą pacjentka choruje od 16 lat. Nigdy nie paliła tytoniu.
38-letni spawacz, od wielu lat chorujący na nadciśnienie tętnicze przyjęty do Kliniki Chorób Płuc i Gruźlicy z powodu utrzymującego się od 9 miesięcy suchego kaszlu. Pacjent przed 9 laty diagnozowany na oddziale chorób zakaźnych z powodu zwiększonej aktywności ALT i AST we krwi.
Kierując pacjenta na badanie spirometryczne, należy przekazać mu kilka istotnych informacji, które mogą mieć wpływ na wynik tego badania.
71-letni pacjent, palacz tytoniu zgłosił się do lekarza POZ z powodu suchego, męczącego kaszlu trwającego od 5 dni. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono istotnych nieprawidłowosci ze strony układu oddechowego. Zlecono m. in. RTG, na którym po prawej stronie widać niewielkie plamiste zacienienie.