Regularne stosowanie doustnego leku mukolitycznego u chorych na przewlekłe zapalenie oskrzeli lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) nieco zmniejsza częstość i czas trwania zaostrzeń choroby. Autorzy przeglądu zwrócili uwagę, że korzyść ze stosowania mukolityków może być większa u chorych z częstymi i ciężkimi zaostrzeniami oraz u osób hospitalizowanych z powodu zaostrzenia POChP.
Według autorów przeglądu jego wyniki uzasadniają stosowanie metforminy jako leku pierwszego wyboru u chorych na cukrzycę typu 2 z nadwagą lub otyłością, u których lek ten zmniejsza ryzyko zgonu i powikłań cukrzycy. Metformina wpływa korzystnie na glikemię, do pewnego stopnia także na masę ciała, profil lipidowy osocza, stężenie insuliny we krwi oraz ciśnienie tętnicze rozkurczowe. Autorzy nie znaleźli przekonujących dowodów na przewagę innych leków stosowanych w monoterapii oraz zwrócili uwagę na fakt, że nie ma długoterminowych badań bezpośrednio porównujących efekty metforminy i innych leków przeciwcukrzycowych, takich jak nowe leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika, tiazolidynodionu, meglitynidu i inhibitorów alfa-glukozydazy, na klinicznie istotne punkty końcowe.
U chorych na nieoperacyjnego raka trzustki z żółtaczką endoskopowe wprowadzenie stentu do zwężonych dróg żółciowych w porównaniu z operacyjnym wytworzeniem żółciowego zespolenia omijającego wiąże się z większym ryzykiem nawrotu zwężenia dróg żółciowych, lecz z mniejszym ryzykiem powikłań. Prawdopodobieństwo osiągnięcia leczniczego celu interwencji jest podobne w obu grupach. Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy grupami, w których stosowano stent metalowy lub wykonany z tworzywa sztucznego (z wyjątkiem mniejszego ryzyka nawrotu zwężenia w przypadku stentu metalowego).
Niewiele badań o złej jakości nie pozwala na wiarygodne stwierdzenie, czy długotrwałe stosowanie leków przeciwbakteryjnych zapobiega nawrotowi zakażeń układu moczowego u dzieci. Nitrofurantoina stosowana w tym celu może być skuteczniejsza niż trimetoprim, ale ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i przerwania terapii jest większe niż uzyskiwane korzyści.
Antybiotyki stosowane u dzieci, u których co najmniej od 10 dni utrzymuje się wydzielina w nosie (objawy nieżytu błony śluzowej nosa i zatok obocznych), są skuteczniejsze klinicznie niż placebo lub leki zmniejszające przekrwienie i obrzęk błony śluzowej. Jednak krótki czas obserwacji w analizowanych badaniach nie pozwala wyciągać wniosków dotyczących odległych efektów takiego leczenia.
Według autorów przeglądu leczenie dzieci chorych na OOZN cefalosporyną III generacji podawaną doustnie przez 14 dni jest równie skuteczne i bezpieczne, jak trzydniowe leczenie dożylne z następowym (do 14 dni) leczeniem doustnym. Leczenie dożylne trwające 7-14 dni jest równie skuteczne, jak wstępne leczenie dożylne trwające 3-4 dni z następowym leczeniem doustnym prowadzonym przez 10-21 dni. W przypadku wyboru leczenia dożylnego podawanie aminoglikozydu 1 raz na dobę (u dzieci po 1. mż.) jest równie skuteczne i bezpieczne, jak stosowanie leku 3 razy na dobę. Ze względu na małą liczbę wiarygodnych badań przedstawiony przegląd nie pozwala na jednoznaczne określenie optymalnego sposobu leczenia dzieci chorych na ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek.
Stosowanie podczas napadu astmy oskrzelowej u dorosłych i dzieci wziewnych beta-mimetyków za pomocą MDI przez komorę przedłużającą jest co najmniej tak samo skuteczne, jak stosowanie w nebulizacji. U dzieci podawanie beta-mimetyków za pomocą MDI przez komorę przedłużającą w porównaniu z nebulizacją skraca czas pobytu w ambulatorium pomocy doraźnej i powoduje mniejsze zwiększenie częstotliwości rytmu serca.
Według autorów metaanalizy, stosowanie podczas przeziębienia leków przeciwhistaminowych w monoterapii zarówno u dzieci, jak i u dorosłych nie zmniejsza nasilenia i nie skraca czasu utrzymywania się objawów ostrego wirusowego zapalenia górnych dróg oddechowych, zwiększa natomiast ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie sedacji (leki przeciwhistaminowe I generacji). Łączne stosowanie leków przeciwhistaminowych i leków zmniejszających przekrwienie błon śluzowych nosa zmniejsza nasilenie objawów przeziębienia u starszych dzieci i dorosłych, trudno jednak dokładnie określić, czy efekt ten jest istotny klinicznie.
U chorych z refluksowym zapaleniem przełyku stosowanie ciągłego leczenia podtrzymującego skutecznie zapobiega nawrotom zapalenia ocenianym endoskopowo i klinicznie.
Według autorów metaanalizy, antybiotyki stosowane w leczeniu bólu gardła skracają czas utrzymywania się objawów i zmniejszają ryzyko wystąpienia zarówno bezpośrednich, jak i odległych powikłań, jednak efekt ten jest stosunkowo niewielki. Ponieważ nie przeprowadzono analizy bezpieczeństwa, każdorazowo, przed zleceniem antybiotyku z powodu bólu gardła należy rozważyć korzyści i ryzyko związane z takim postępowaniem.
Według autorów metaanalizy, u dzieci chorych na ostre zapalenie ucha środkowego jedynie łączne stosowanie leków przeciwhistaminowych i zmniejszających przekrwienie błon śluzowych zmniejsza ryzyko utrzymywania się objawów OZUŚ 14 dni po rozpoczęciu leczenia.
U chorych z ACS (głównie w przebiegu nowotworów złośliwych) octan megestrolu, w porównaniu z placebo, zwiększa łaknienie i powoduje przyrost masy ciała, natomiast nie wpływa znamiennie i jednoznacznie na jakość życia i ryzyko zdarzeń niepożądanych (z wyjątkiem częstszego występowania obrzęku kończyn dolnych).
Długo działające beta2-mimetyki wziewne stosowane u chorych na astmę oskrzelową przewlekłą efektywniej poprawiają przebieg kliniczny choroby.
Flutikazon stosowany u chorych na astmę oskrzelową przewlekłą w dawce nominalnej, równej połowie dawki beklometazonu lub budezonidu powoduje, w porównaniu z beklometazonem lub budezonidem, niewielkie, statystycznie istotne zmniejszenie parametrów obturacji oskrzeli.
Glikokortykosteroidy w porównaniu z placebo zmniejszają nasilenie objawów klinicznych krupu wirusowego u dzieci już w ciągu 6 godzin po podaniu leku, zmniejszają ryzyko hospitalizacji i skracają czas pobytu w szpitalu oraz redukują częstość stosowania epinefryny.
Zastosowanie acyklowiru u dzieci chorych na ospę wietrzną w ciągu 24 godzin od pojawienia się wysypki zmniejsza, w porównaniu z placebo, maksymalną ilość wykwitów i skraca czas utrzymywania się gorączki, jednak nie skraca okresu pojawiania się nowych wykwitów. Na podstawie uzyskanych wyników autorzy metaanalizy nie zalecają rutynowego stosowania acyklowiru w leczeniu ospy wietrznej u poza tym zdrowych dzieci.
Według autorów metaanalizy brakuje wiarygodnych danych, aby zalecać stosowanie środków odkażających w leczeniu liszajca zakaźnego. U osób z ograniczoną chorobą miejscowe stosowanie mupirocyny lub kwasu fusydowego jest tak samo skuteczne, a nawet skuteczniejsze niż ogólnie podawane antybiotyki i powoduje mniej działań niepożądanych. Brakuje wiarygodnych danych porównujących skuteczność leczenia miejscowego i ogólnego u osób z rozległymi
Skoniugowana szczepionka przeciwko pneumokokom zmniejsza w porównaniu z placebo częstość występowania zakażenia inwazyjnego wywołanego przez S. pneumoniae oraz rozpoznanego na podstawie RTG zapalenia płuc u dzieci do 2. roku życia.
Aktywna promocja karmienia piersią ze wsparciem dla karmiących matek realizowana przez pracowników ochrony zdrowia lub kobiety, które mają osobiste doświadczenie w karmieniu piersią, jest skuteczną metodą upowszechniania karmienia niemowląt piersią co najmniej przez 6 miesięcy i zmniejsza ryzyko zachorowania niemowlęcia na biegunkę infekcyjną.