Zapoznaj się z wynikami badania i przeczytaj komentarz eksperta.
Zgodnie z aktualnymi wytycznymi, podstawową metodą leczenia astmy u dzieci jest stosowanie wziewnych glikokortykosteroidów (wGKS).
Każdego roku na całym świecie rejestruje się około 50 milionów zachorowań na krztusiec zarówno wśród dzieci i młodzieży, jak i dorosłych. Choroba ta jest przyczyną około 400 000 zgonów rocznie, zawłaszcza wśród dzieci w krajach rozwijających się.
Diklofenak jest skuteczny (podobnie jak paracetamol) w krótkotrwałym leczeniu ostrego bólu u dzieci do 18. roku życia.
U dzieci i dorosłych z zaostrzeniem astmy, leczonych na oddziale ratunkowym lub w warunkach pozaszpitalnych, podawanie beta2-mimetyku za pomocą MDI przez komorę inhalacyjną jest co najmniej tak samo skuteczne i bezpieczne, jak stosowanie leku w nebulizacji, a u dzieci może być nawet korzystniejsze.
U dzieci chorych na anginę paciorkowcową leczenie doustne antybiotykiem przez 2–6 dni jest bezpieczne i podobnie skuteczne jak standardowe leczenie doustne penicyliną przez 10 dni. Według autorów metaanalizy, w krajach o małej częstości występowania gorączki reumatycznej można stosować antybiotykoterapię skróconą.
Według autorów przeglądu u chorych na astmę lekką nieprzyjmujących regularnie glikokortykosteroidu wziewnego stosowanie w leczeniu doraźnym budezonidu z formoterolem (B+F) nie ma wyraźnej przewagi nad stosowaniem samego formoterolu lub samej terbutaliny. U dorosłych i dzieci chorych na astmę umiarkowaną lub ciężką, którzy przyjmują B+F regularnie, stosowanie B+F również doraźnie wiąże się z poprawą niektórych parametrów klinicznych i fizjologicznych.
U dzieci i dorosłych z zaostrzeniem astmy, leczonych na oddziale ratunkowym lub w warunkach pozaszpitalnych, podawanie beta2-mimetyków wziewnych z MDI ze spejserem, w porównaniu ze stosowaniem tych leków za pomocą nebulizatora, wiąże się z podobnym ryzykiem konieczności hospitalizacji.
U dzieci z przerostem migdałków podawanie glikokortykosteroidów donosowo łagodzi objawy niedrożności nosa i zmniejsza wielkość migdałków. Autorzy przeglądu podkreślają jednak, że w celu ustalenia jednoznacznych zaleceń należy przeprowadzić dalsze badania.
Podanie szczepionki przeciwko ospie wietrznej dzieciom, które miały w domu kontakt z chorym na ospę wietrzną, jest bezpieczne i zmniejsza liczbę przypadków zachorowania na ospę, zwłaszcza o umiarkowanym i ciężkim przebiegu.
Surfaktant podany dotchawiczo noworodkom z zespołem aspiracji smółki zmniejsza, w porównaniu z placebo, ryzyko ciężkiej niewydolności oddechowej wymagającej zastosowania pozaustrojowego natlenowania przezbłonowego i skraca czas hospitalizacji. Według autorów metaanalizy, wyciągnięcie dokładniejszych wniosków wymaga przeprowadzenia badań porównujących skuteczność surfaktantu z innymi metodami leczenia stosowanymi w zespole aspiracji smółki.
Według autorów przeglądu cyklezonid stosowany w dawkach równoważnych jest bezpieczny i równie skuteczny jak beklometazon, budezonid i flutikazon w zakresie poprawy czynności płuc (ocenianej na podstawie PEF i FEV1). Do oceny skuteczności klinicznej leku, zwłaszcza w populacji dziecięcej, konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań.
Według autorów metaanalizy, dostępne dane nie pozwalają określić, który sposób leczenia pierwotnego odpływu pęcherzowo-moczowodowego u dzieci jest najlepszy.
Stosowanie antybiotyków w okresie okołozabiegowym nie zmniejsza nasilenia dolegliwości występujących po wycięciu migdałków. Jedyną korzyścią antybiotykoterapii jest zmniejszenie ryzyka wystąpienia gorączki. Autorzy przeglądu uważają, że ze względu na duże ograniczenia metodologiczne analizowanych badań, nie ma wystarczających podstaw, by rutynowo zalecać antybiotyk wszystkim chorym, u których wykonywana jest tonsylektomia i adenotonsylektomia.
Hioscyna w porównaniu z placebo skutecznie zapobiega nudnościom związanym z chorobą lokomocyjną, jednak może powodować senność, niewyraźne widzenie i suchość w ustach.
Cyklezonid w dawce 50–1600 µg/d w porównaniu z placebo skutecznie poprawia czynność płuc, zmniejsza nasilenie objawów astmy i zużycie leków doraźnych w okresie 12 tygodni. Nie ma danych pozwalających określić długoterminowe efekty stosowania cyklezonidu (częstość zaostrzeń i skutki uboczne).
Różne leki przeciwbakteryjne skutecznie eliminują B. pertussis z nosogardła, jednak nie wpływają na kliniczny przebieg krztuśca. Krótkotrwała antybiotykoterapia jest równie skuteczna jak standardowe leczenie przez 14 dni. Ocena skuteczności profilaktyki poekspozycyjnej krztuśca u dzieci i dorosłych jest niemożliwa ze względu na niewystarczającą liczbę wiarygodnych badań.
Profilaktyczne stosowanie witaminy C p.o. w dużych dawkach nie zmniejsza ryzyka zachorowania na przeziębienie ani nie wpływa znacząco na czas jego trwania i ciężkość przebiegu. Jest ona natomiast skuteczna w zapobieganiu zachorowaniom u osób narażonych na duży wysiłek fizyczny. Podawanie witaminy C osobom już chorym nie wpływa na przebieg przeziębienia.
U chorych na sezonowy alergiczny nieżyt nosa immunoterapia alergenowa istotnie zmniejsza nasilenie objawów klinicznych ANN i konieczność stosowania leków przeciwalergicznych. Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych jest niewielkie, jednak autorzy metaanalizy podkreślają, że dla pełnej oceny bezpieczeństwa interwencji konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań z długim okresem obserwacji.