Które leki przeciwkrzepliwe należy odstawić przed planowym znieczuleniem, a kiedy można kontynuować ich stosowanie?
Leczenie krwią służy głównie uzupełnieniu bieżących strat i oprócz korzyści może wiązać się z działaniami niepożądanymi. Jakie zaburzenia elektrolitowe są najczęstsze w związku z przetaczaniem krwi?
W niniejszej publikacji omówiono podstawowe, przydatne w praktyce klinicznej zasady postępowania w 3 grupach zaburzeń hemostazy – małopłytkowości, wrodzonych osoczowych skazach krwotocznych i nabytej hemofilii A, oraz postępowanie w przypadku stwierdzenia wydłużenia czasów krzepnięcia (czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji [APTT] i czasu protrombinowego [PT] lub zwiększenia międzynarodowego współczynnika znormalizowanego [INR]) przed planowaną procedurą inwazyjną u pacjenta, który nie był w przeszłości diagnozowany w kierunku skazy krwotocznej.
Leki znoszące działnie NOAC. Monitorowanie leczenia. Preferencje pacjenta.
Ocena ryzyka krwawienia. Nowe biomarkery w przewidywaniu krwawienia.
Wybór antykoagulantu we wtórnej profilaktyce przeciwzakrzepowej u dorosłych z zespołem antyfosfolipidowym. Nowe wytyczne postępowania w małopłytkowości immunologicznej. Nowe perspektywy leczenia chorych na nocną napadową hemoglobinurię.
Niedokrwistość definiowana jako poziom Hb <13,0 g/dl u mężczyzn oraz <12,0 g/dl u kobiet występuje u blisko 2/3 pacjentów przyjmowanych na OIT. Nasilenie niedokrwistości przy przyjęciu na OIT koreluje ze zwiększoną śmiertelnością i długością hospitalizacji. U ponad połowy pacjentów z niedokrwistością w momencie wypisu z OIT nieprawidłowy poziom hemoglobiny utrzymuje się aż do 6 miesięcy po wypisie.
Uważna obserwacja pacjentów z COVID-19 wykazała, że u wielu z nich występowały nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych układu krzepnięcia krwi, przypominające inne układowe koagulopatie, na przykład rozsiane krzepnięcie wewnątrznaczyniowe (DIC) czy mikroangiopatie zakrzepowe (TMA).
Przewidywany czas życia pacjentów ze szpiczakiem plazmocytowym stale się wydłuża. Jednak ze względu na wysoką heterogenność genetyczną szpiczaka, wybierając schemat leczenia, powinno się dokonać stratyfikacji ryzyka. Specjaliści z Mayo Clinic regularnie dokonują ewaluacji danych z aktualnego piśmiennictwa i formułują wytyczne dotyczące optymalnej opieki nad chorymi na szpiczaka.
Chłoniak grudkowy jest jednym z najczęściej występujących chłoniaków indolentnych. W przypadku choroby zlokalizowanej (I i II stopień zaawansowania) zastosowanie radioterapii obszarów pierwotnie zajętych wiąże się z możliwością uzyskania kontroli miejscowej w >90% przypadków, a postępowanie ma charakter potencjalnie radykalny. Czy zastosowanie IFRT z następową chemioimmunoterapią w ramach leczenia o założeniu radykalnym u chorych na FL w I i II stopniu zaawansowania poprawia wyniki leczenia?
Stosowanie nowych terapii lekowych u chorych na szpiczaka plazmocytowego w zależności od stopnia zaawansowania choroby oraz konieczność dokładniejszej oceny skuteczności leczenia skłoniła International Myeloma Working Group (IMWG) do opracowania wytycznych dotyczących wykorzystania badania PET-TK w diagnostyce i leczeniu poszczególnych postaci szpiczaka, szczególnie u chorych potencjalnie kwalifikujących się do autologicznego przeszczepienia komórek macierzystych.
Temat artykułu jest szczególnie trudny, porusza bowiem zagadnienia związane z życiem i śmiercią młodego człowieka. Mimo ogromnego postępu medycyny wciąż występują śmiertelne choroby, na które nie ma lekarstwa. Medycyna jest bezradna, a informację o tej bezradności osobie chorej i jej bliskim musi przekazać lekarz.
Niedokrwistość występuje nawet u połowy dzieci <5. roku życia na świecie. Niedokrwistość definiuje się jako stężenie hemoglobiny wynoszące 2 odchylenia standardowe poniżej średniej dla wieku.
Istnieje wiele przyczyn zwiększonej liczby leukocytów, obejmujących stany związane i niezwiązane z nowotworami złośliwymi. Ważne, aby liczbę krwinek białych zawsze oceniać w odniesieniu do zakresów prawidłowych określonych zależnie od wieku czy obecności ciąży.
W niniejszym artykule opisano najważniejsze objawy kliniczne i wyniki badań laboratoryjnych, pozwalające na ustalenie rozpoznania, a także wskazówki dotyczące leczenia, szczególnie zastosowania czynników stymulujących wzrost kolonii granulocytarnych u dzieci z neutropenią.
Narkolepsja, samoistne porażenie nerwu twarzowego, małopłytkowość - czy szczepienie przeciwko grypie może zwiększać ryzyko ich wystąpienia? Zapoznaj się z wynikami raportu ekspertów Institute for Vaccine Safety.
Występowanie wrodzonych zaburzeń w układzie krzepnięcia lub ich brak można ustalić na podstawie oceny morfologii krwi, czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji oraz czasu protrombinowego.
W artykule przedstawiono metabolizm żelaza oraz zasady leczenia niedokrwistości z niedoboru żelaza preparatami doustnymi i dożylnymi, monitorowanie odpowiedzi na leczenie, a także postępowanie w przypadku działań niepożądanych.
W artykule omówiono epidemiologię, patofizjologię oraz trudności diagnostyczne i odrębności leczenia wynikające ze współistnienia niewydolności serca niedokrwistości/niedoboru żelaza.