Zaburzenia funkcjonowania seksualnego to utrzymujące się przewlekle, uciążliwe zaburzenia dotyczące któregokolwiek z etapów cyklu reakcji seksualnej. Zgodnie z najczęściej stosowanym podziałem przyjęto, że w jej skład wchodzą: faza pożądania, podniecenia, orgazmu i odprężenia, jednak w DSM-5 połączono nieprawidłowości fazy pożądania i podniecenia w jedną kategorię, określaną mianem zaburzeń zainteresowania i wzbudzenia seksualnego.
W niniejszej pracy przybliżono wnioski płynące z niedawno opublikowanych artykułów dotyczących częstości występowania NPS, ze szczególnym uwzględnieniem objawów apatii, obniżonego nastroju, lęku, psychozy, pobudzenia i odhamowania oraz związku tych symptomów z rozwijającymi się zaburzeniami neuropoznawczymi.
Już w XX wieku podejmowano w grupie chorych w III stopniu zaawansowania liczne próby leczenia uzupełniającego, uzyskując jednak jedynie niewielką korzyść, przy znacznej tokstyczności leczenia. Komentowane badanie potwierdziło po raz pierwszy wyraźną korzyść z terapii uzupełniającej (ipilimumabem) w tej grupie chorych, a jego wyniki stały się punktem odniesienia dla najnowszych badań.
Branża suplementów diety to nieustannie rozwijająca się gałąź przemysłu, niemniej jednak brak regulacji prawnych dotyczących produkcji oraz wykorzystania środków reklamowych oznacza, że sportowcy mogą stać się ofiarami bezpodstawnych deklaracji oraz zapewnień producentów.
Zarówno cukrzyca, otyłość, jak i kamica nerkowa są chorobami częstymi. Nic więc dziwnego, że coraz częściej obserwujemy występowanie wszystkich trzech chorób u tego samego pacjenta. Nie wynika to tylko z przypadku, ale przede wszystkim z występowania wzajemnych zależności między tymi chorobami.
Zapoznaj się z zakresem działania, wskazaniami oraz dawkami najczęściej stosowanych leków ß-laktamowych.
Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników, pierwsza wizyta dziewczynki u ginekologa powinna się odbyć między 12. a 15. rokiem życia.
Jakie są rodzaje migreny? Czy potrzebne są jakieś badania diagnostyczne? Jakie leki zastosować doraźnie i profilaktycznie?
Przydatność oznaczenia przeciwciał przeciwko wirusowi ospy wietrznej i półpaśca oraz interpretację wyników badań serologicznych omawia prof. Leszek Szenborn.
W artykule przeanalizowano najczęstsze problemy wynikające z różnic w realizacji szczepień ochronnych w przychodniach prywatnych oraz państwowych i opisano możliwości ich rozwiązania.
Niniejszy artykuł stanowi omówienie najważniejszych zagadnień związanych z kierowaniem pacjentów na gastroskopię, przygotowaniem do badania oraz interpretacją wyniku.
Artykuł koncentruje się na przyczynach i postępowaniu w przypadku uogólnionego świądu bez osutki, który stanowi temat wytycznych opublikowanych przez British Association of Dermatologists.
Wirus brodawczaka ludzkiego, nazywany też ludzkim wirusem brodawczaka (human papillomavirus – HPV) jest bezotoczkowym wirusem DNA. Istnieje ponad 100 typów HPV.
Autorzy pracy opublikowanej w grudniu 2018 r. w elektronicznym wydaniu „The Journal of Allergy and Clinical Immunology” zaproponowali nowe narzędzie oceny ryzyka wystąpienia astmy u małych dzieci – wskaźnik ryzyka astmy dziecięcej (PARS – Pediatric Asthma Risk Score).
Ochrona populacyjna jest szczególnie ważna dla osób, które nie mogą być szczepione (np. ze względu na zbyt młody wiek), oraz dla osób, u których nie uzyskano skutecznej odpowiedzi immunologicznej na szczepienie. Na czym polega ochrona populacyjna, jakie są jej korzyści i ograniczenia?
W artykule opisano typy reakcji nadwrażliwości zależnych od mechanizmów immunologicznych, które mogą wystąpić po szczepieniu, składniki szczepionek mogące wywołać takie reakcje oraz częstość ciężkich reakcji o nagłym i późnym początku. Zwrócono również uwagę na ważne nowe doniesienia w tej dziedzinie.
Ostre zapalenie trzustki pod wieloma względami jest przykładem choroby, której chirurgiczne leczenie podlegało istotnym zmianom w ciągu ostatnich lat. Dotychczas opublikowano ponad 30 wytycznych opracowanych przez towarzystwa naukowe w różnych rejonach geograficznych. Niestety wyniki licznych badań ankietowych jednoznacznie pokazują, że opisane zalecenia przestrzegane są w stopniu niezadowalającym, a praktyka kliniczna często pozostaje w sprzeczności z danymi naukowymi.