medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Artykuł zawiera omówienie zasad rozpoznawania, leczenia i profilaktyki jatrogennych uszkodzeń skóry w populacji pediatrycznej.
W artykule pochodzącym z wydania specjalnego "Annals of Oncology", opublikowanego z okazji 11th International Conference on Malignant Lymphoma, która odbyła się 15-18 czerwca 2011 roku w Lugano w Szwajcarii, omówiono najczęstsze typy pierwotnych chłoniaków skórnych (m.in. ziarniniak grzybiasty, zespół Sézary'ego, pierwotne skórne choroby limfoproliferacyjne z komórek T CD30+, chłoniak z komórek T typu zapalenia tkanki podskórnej, pierwotny chłoniak skórny z obwodowych komórek T [odmiany rzadkie] oraz skórny chłoniak z komórek B). Przedstawiono także szczegółowe rekomendacje odnośnie do diagnostyki i optymalnego postępowania leczniczego w przypadku tych chorób.
Autorzy podjęli się omówienia bardzo ciekawego zagadnienia, jakim są dermatozy okresu ciąży. Stanowią one niejednorodną grupę zapalnych chorób skóry o nie w pełni wyjaśnionej etiopatogenezie, które występują jedynie w czasie ciąży lub w okresie połogu.
Wiele chorób okresu noworodkowego może przebiegać z tworzeniem się pęcherzyków, krostek, pęcherzy, nadżerek i owrzodzeń.
Zespół Stevensa i Johnsona (ZSJ) oraz zespół toksycznej nekrolizy naskórka (toxic epidermal necrolysis – TEN) należą do nagłych, zagrażających życiu, nekrotycznych reakcji skórnych, które najczęściej są wywołane przez leki, a niekiedy przez zakażenie. Charakterystyczna dla ZSJ jest ostra martwica naskórka i błon śluzowych, obejmująca mniej niż 10% powierzchni ciała.
Polekowe osutki plamisto-grudkowe lub odropodobne zwykle występują 1–2 tygodni po podaniu leku. Jest to jedna z najczęstszych skórnych reakcji polekowych u dzieci, charakteryzująca się występowaniem małych, rozsianych, różowoczerwonych plamek i grudek, które mogą się zlewać w większe zmiany płaskie lub uniesione względem skóry, zajmując wszystkie okolice ciała.
Umiejętność rozpoznawania bakteryjnych zakażeń skóry jest w pediatrii niezwykle istotna, ponieważ niektóre z nich wymagają szybkiej interwencji medycznej. Należą do nich zarówno miejscowe zakażenia skóry, takie jak zakażenia szczepem Staphylococcus aureus opornym na metycylinę (MRSA), jak i choroby uogólnione wywoływane przez toksyny, jak zespół wstrząsu toksycznego (toxic shock syndrome – TSS) oraz gronkowcowe złuszczające zapalenie skóry (staphylococcal scalded skin syndrome – SSSS).
Chirurg przecina skórę prawie przy każdym zabiegu. Nie zawsze pole operacyjne obejmuje skórę zdrową. Nieraz jest to skóra dopiero co wyleczona z jakiejś dermatozy albo nawet pokryta jeszcze wykwitami chorobowymi.
ŁZS typowo zajmuje obszary skóry bogate w gruczoły łojowe, czyli twarz, skórę owłosioną głowy, górną część klatki piersiowej oraz okolice uszu.
