Wykonywanie USG przepony w OIT wg EXODUS (EXpert consensus On Diaphragm UltraSonography in critically ill).
Na szerszym wykorzystaniu kompetencji farmaceutów szpitalnych skorzysta zarówno pacjent, jak i szpital, gdyż dzięki temu farmakoterapia staje się bardziej skuteczna i racjonalna ekonomicznie – mówi dr n. farm. Piotr Kaczmarczyk.
O wytycznych praktyki klinicznej słów kilka.
Lista najlepszych praktyk postępowania opracowana przez 15 amerykańskich towarzystw naukowych u pacjentów uzależnionych od opioidów, przyjmujących leki opioidowe i z bólem przewlekłym.
Przebieg POChP ma charakter postępujący i nieodwracalny, a z czasem może prowadzić do przewlekłej niewydolności oddechowej, nadciśnienia płucnego oraz objawów ogólnoustrojowych – wyniszczenia, zaniku mięśni i tkanki kostnej oraz zaburzeń w ośrodkowym układzie nerwowym.
Ból okolicy biodra jest jednym z częstszych powodów wizyt w poradni ortopedycznej, a także jedną z najczęściej zgłaszanych przez pacjentów w POZ dolegliwości ze strony układu kostno-stawowego.
Wykorzystanie pozycji anatomicznych w anestezjologii.
Zaburzenia rytmu serca występują często w okresie okołooperacyjnym. Ocena przedoperacyjna jest optymalną okazją do identyfikacji czynników ryzyka wystąpienia brady- i tachyarytmii, co pozwala odpowiednio przygotować chorego do bezpiecznego przeprowadzenia operacji.
Jakie są czynniki ryzyka wybudzenia śródoperacyjnego? Co zrobić, aby oszacować i zminimalizować ryzyko wybudzenia śródoperacyjnego?
Omówienie artykułu z czasopisma Anaesthesia.
Urządzenia znajdujące się na bloku operacyjnym są istotnym źródłem zakłóceń elektromagnetycznych (EMI), które mogą zaburzać pracę rozrusznika serca i kardiowertera-defibrylatora (ICD), powodując asystolię, bradykardię, hipotensję, nieadekwatne wyładowania ICD, a także (rzadko) uszkodzenie wszczepionego układu. Dla zapewnienia optymalnej opieki nad chorym z rozrusznikiem/ ICD konieczne jest zrozumienie podstawowych zasad działania tych urządzeń.
Niniejszy artykuł stanowi autorskie opracowanie przeglądu Thibault R. i wsp.: Nutrition of the COVID-19 patient in the intensive care unit (ICU): a practical guidance. Crit. Care. 2020; 24(1): 447.
Omówienie artykułu z czasopisma Infectious Diseases.
Częstość występowania przewlekłej choroby nerek (PChN) w populacji zwiększa się wraz z wiekiem; obecnie szacuje się, że na PChN choruje nawet 50% osób po 70. roku życia. Najczęstszymi przyczynami PChN w krajach rozwiniętych są cukrzyca, nadciśnienie tętnicze i otyłość.
W niniejszej publikacji omówiono podstawowe, przydatne w praktyce klinicznej zasady postępowania w 3 grupach zaburzeń hemostazy – małopłytkowości, wrodzonych osoczowych skazach krwotocznych i nabytej hemofilii A, oraz postępowanie w przypadku stwierdzenia wydłużenia czasów krzepnięcia (czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji [APTT] i czasu protrombinowego [PT] lub zwiększenia międzynarodowego współczynnika znormalizowanego [INR]) przed planowaną procedurą inwazyjną u pacjenta, który nie był w przeszłości diagnozowany w kierunku skazy krwotocznej.
W ostatnich kilku latach opublikowano wiele artykułów poświęconych przewidywaniu poważnych powikłań kardiologicznych po operacjach pozasercowych i ich zapobieganiu. Wiele zaleceń towarzystw naukowych poświęconych temu zagadnieniu opiera się na opinii ekspertów, a nie na wysokiej jakości danych naukowych.
American College of Cardiology i American Heart Association klasyfikują NT jako umiarkowany niezależny czynnik ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych w okresie okołooperacyjnym. Nie ma dowodów, że opóźnianie zabiegu do czasu wyrównania ciśnienia tętniczego (jeżeli tylko nie przekracza ono wartości krytycznych) prowadzi do istotnego zmniejszenia ryzyka powikłań w okresie okołooperacyjnym.
Skuteczne leczenie przeciwbólowe powinno być priorytetem w okresie okołozabiegowym nie tylko dla anestezjologa, ale także dla lekarza operującego i personelu pielęgniarskiego. Każdy chory ma prawo do skutecznej terapii przeciwbólowej, zapewniającej komfort zarówno psychiczny, jak i fizyczny oraz umożliwiającej szybką rekonwalescencję i rehabilitację po zabiegu.
Dzisiaj omawiamy kolejny lek, który budził duże nadzieje w leczeniu pacjentów z COVID-19 – REMDESIVIR. Jest to lek przeciwwirusowy, hamujący wirusową polimerazę RNA, który wykazuje zdolność inhibicji in vitro wobec wirusów SARS-CoV oraz MERS-CoV.