W praktyce pediatrycznej nieprawidłowe masy tkankowe w obrębie moszny spotyka się często. Wprawdzie na ogół nie zagrażają one powikłaniami, są jednak częstą przyczyną kierowania chłopców do poradni specjalistycznych. Po przeczytaniu artykułu Czytelnik będzie wiedział, jak odróżnić łagodne, samoistnie ustępujące zaburzenia od patologii o poważniejszym rokowaniu, wymagających specjalistycznej diagnostyki i leczenia. Dzięki przystępnej charakterystyce zaburzeń większość z nich można rozpoznać na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego, a w razie potrzeby na podstawie USG. Kiedy wodniak wymaga leczenia? Czy żylaki powrózka nasiennego powodują zaburzenia płodności w przyszłości? Po zapoznaniu się z tekstem odpowiedź na te, a także inne nurtujące lekarza pytania okaże się bardzo prosta.
Artykuł zawiera treść wystąpienia Autora na Sympozjum "Dylematy etyczne w praktyce lekarskiej – kiedy lekarz może pozwolić choremu umrzeć?" (Warszawa, 2.04.2009), zorganizowanym przez Medycynę Praktyczną we współpracy z Towarzystwem Internistów Polskich, Naczelną Izbą Lekarską i American College of Physicians.
W artykule przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat roli aldosteronu w nadciśnieniu tętniczym, stosowania antagonistów receptora aldosteronowego w leczeniu przeciwnadciśniowym oraz skutków ubocznych tych leków.
Artykuł zawiera treść wystąpienia Autora na Sympozjum "Dylematy etyczne w praktyce lekarskiej – kiedy lekarz może pozwolić choremu umrzeć?" (Warszawa, 2.04.2009), zorganizowanym przez Medycynę Praktyczną we współpracy z Towarzystwem Internistów Polskich, Naczelną Izbą Lekarską i American College of Physicians.
Autorzy przedstawiają precyzyjny, encyklopedyczny przegląd metod leczenia chirurgicznego dzieci z wytrzewieniem wrodzonym i przepukliną pępowinową, stosowanych w ciągu ostatnich stu lat, do chwili obecnej.
Choroby przyzębia, stanowią najczęstszą po próchnicy przyczynę utraty zębów. Choroby te występują powszechnie niezależnie od wieku i płci.
Polskie piśmiennictwo w tym zakresie jest ograniczone głównie do alarmistycznych w tonie doniesień o skutkach „uzależnienia” od komputera, Internetu, gier, cyberseksu, czy też blogowania, które pojawiają się od czasu do czasu w prasie półprofesjonalnej i popularnej.
Skuteczna farmakoterapia jest podstawową formą zarówno leczenia chorych z ostrym epizodem schizofrenii, jak również zapobiegania nawrotom choroby.
W artykule przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat leczenia osób cierpiących na bezsenność.
U podłoża choroby Hirschsprunga leżą zaburzenia dotyczące unerwienia obwodowego odcinka jelita polegające na braku komórek zwojowych w splotach śródściennych jelita: mieśniówkowych (Auerbacha) i podśluzówkowych (Meissnera).
Stosowanie leków przeciwdepresyjnych jest skutecznym sposobem leczenia całego spektrum zaburzeń depresyjnych, począwszy od zaburzeń dystymicznych i ostrych epizodów dużego zaburzenia depresyjnego, a skończywszy na bardziej klasycznych epizodach melancholii.
Wywiad i badanie przedmiotowe mają podstawowe znaczenie w rozpoznawaniu chorób reumatologicznych u dzieci. Trafność takiego badania można zwiększyć, stosując ustalony schemat postępowania.
Artykuł ten przedstawia zasady postępowania diagnostycznego w razie wystąpienia różnorodnych objawów klinicznych u dziecka, które wróciło z podróży do krajów tropikalnych. Czytelnik znajdzie w nim informacje dotyczące okresów wylęgania różnych chorób, przenoszących je zwierząt oraz innych czynników zwiększających ryzyko zachorowania.
Obraz kliniczny zespołu żyły głównej górnej (ZŻGG) jest bardzo charakterystyczny, a jego objawy mogą być burzliwe. Przyczyną ZŻGG jest niedrożność żyły głównej górnej spowodowana uciskiem z zewnątrz lub zakrzepicą. Niedawno opublikowane dane wskazują, że w większości przypadków przebieg ZŻGG jest względnie łagodny, a u wielu chorych dochodzi do samoistnej poprawy.
Od wielu lat utrzymywały się kontrowersje dotyczące między innymi rzeczywistego związku pomiędzy karmieniem piersią a zapadalnością na raka tego narządu, ryzykiem nawrotu po wcześniejszym leczeniu z powodu raka piersi, zagrożeniami dla dziecka wynikającymi z leczenia przebytego przez karmiącą go matkę. Obecnie dostępne dane z zakresu endokrynologii oraz obserwacje kliniczne potwierdzają, że kobiety, które leczono z powodu raka piersi, mogą bezpiecznie naturalnie karmić swoje dzieci.