W komentowanym artykule podsumowano dane epidemiologiczne dotyczące częstości spożycia substancji toksycznych, okoliczności tych zdarzeń oraz ich skutków na podstawie źródeł amerykańskich (Toxic Exposure Surveillance System i American Association of Poison Control Center).
Neuroobrazowanie w psychiatrii jest przedmiotem coraz większego zainteresowania naukowców. Badania w tym kierunku wymagają współpracy psychiatrów, psychologów i radiologów, ponieważ stosowane metody są bardzo specjalistyczne i coraz bardziej skomplikowane.
Poliomyelitis (syn. polio, choroba Heinego i Medina, nagminne porażenie dziecięce, zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego) to wirusowa choroba zakaźna, która rozwija się głównie u dzieci do 5. roku życia.
Mogłoby się wydawać, że powszechne szczepienia niemowląt przeciwko krztuścowi doprowadziły do wyeliminowania zachorowań na krztusiec w tej populacji. Niestety, nadal się je obserwuje. Warto się zatem dowiedzieć, jakie są prawdopodobne przyczyny tego zjawiska, ponieważ umożliwi to wdrożenie odpowiednich strategii zapobiegawczych.
Tężec to choroba zakaźna, niezaraźliwa, której czynnikiem etiologicznym jest bakteria beztlenowa wytwarzająca przetrwalniki – laseczka Clostridium tetani.
Komentowany artykuł jest edukacyjnym opracowaniem współczesnego stanu wiedzy na temat miastenii i innych chorób złącza nerwowo-mięśniowego.
Tekst A.T. Becka, opublikowany w sierpniowym numerze "American Journal of Psychiatry" z 2008 roku, to artykuł jednego z najwybitniejszych psychiatrów XX wieku. Człowieka, który stworzył, testował i doskonalił sposób leczenia chorych na depresję równie skuteczny jak oddziaływania farmakologiczne – psychoterapię poznawczą.
Zasypianie, cykliczne następowanie po sobie snu z szybkimi ruchami gałek ocznych (rapid eye movement – REM) i bez (nonrapid eye movement – NREM), przechodzenie z jednego stadium snu w kolejne, budzenie się ze snu – wszystkie te procesy związane są ze złożonymi zmianami wielu procesów fizjologicznych.
Zaburzenia nastroju występujące w okresie okołomenopauzalnym wpływają niekorzystnie na jakość życia i samopoczucie psychiczne kobiet.
Autorzy brytyjskiego artykułu w sposób wyczerpujący odnieśli się do zagadnienia objawów odstawiennych, występujących po zaprzestaniu przyjmowania leków przeciwdepresyjnych (LPD). Właściwie trudno byłoby dodać do niego jakiekolwiek inne informacje użyteczne dla lekarza praktyka. Pozostaje mi zatem jedynie podkreślenie wagi problemu w naszej codziennej praktyce psychiatrycznej.
Z niewielkim uproszczeniem można przyjąć, że dostępne obecnie leki psychotropowe mniej różnią się pod względem skuteczności, niż pod względem ryzyka wywoływania działań niepożądanych.
Na świecie żyje około 2,2 mln dzieci zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV). 17 mln dzieci zostało sierotami z powodu chorób związanych z HIV u ich rodziców. Każdego roku zakażeniu ulega około 0,5 miliona dzieci.
Autorka artykułu opisuje dramatyczny przypadek dzieciobójstwa dokonanego przez kobietę, u której w okresie poporodowym wystąpiły ostre zaburzenia psychotyczne.
Leczenie stosowane w przypadku tików wciąż stanowi duży problem, dobrze więc, że autorzy postanowili opracować to zagadnienie, a redakcja czasopisma przedstawia tę pracę polskim czytelnikom.
Wrodzona leukoencefalopatia o początku klinicznym od urodzenia do wieku dorosłego, ujawniająca się najczęściej ataksją i/lub spastycznością, cechująca się charakterystycznymi zmianami neuroobrazowymi (sygnał istoty białej w badaniu RM podobny jak płynu mózgowo-rdzeniowego) i epizodami gwałtownego pogorszenia pod wpływem czynników stresowych; przyczyną są mutacje obu alleli jednego z pięciu genów kodujących podjednostki czynnika inicjującego translację u jądrowców 2B (EIF2B).
Pojęcie padaczki lekooporne może się wydawać oczywiste i zrozumiałe niejako intuicyjnie, niemniej jednak nie opracowano jak dotąd powszechnie uznawanej szczegółowej definicji.
Postęp w zakresie psychofarmakoterapii nakłada na lekarzy obowiązek stałego aktualizowania wiedzy oraz weryfikacji obowiązujących zasad postępowania medycznego.
Działania zmierzającego do ograniczenia liczby zachorowań na raka szyjki macicy mają długą historię i są względnie skuteczne w krajach dysponujących odpowiednimi środkami i infrastrukturą. Obecnie zarządzający publicznymi systemami ochrony zdrowia stoją przed wyborem optymalnych rozwiązań spośród szerokiej gamy dostępnych środków do walki z rakiem szyjki macicy. Celem tego artykułu jest omówienie przyszłych działań zmierzających do opanowania liczby zachorowań na raka szyjki macicy w Europie.
W artykule omówiono jedno z najczęściej spotykanych zaburzeń seksualnych u kobiet. Z "Raportu Vamea – seksualność kobiet" opublikowanego w 2005 roku wynika, że dotyczy ono 13% populacji, ale jedynie co siódma kobieta szukała pomocy u specjalisty, głównie ginekologa lub seksuologa.