Obecnie powszechnie akceptowany jest pogląd, że u chorej na raka piersi, u której wskazana jest mastektomia, można bezpiecznie wykonać natychmiastową rekonstrukcję piersi.
W tym artykule przedstawiono przegląd dostępnych danych zebranych w ramach badań z randomizacją, dotyczących hormonoterapii chorych na zaawansowanego raka piersi wykazującego ekspresję receptorów steroidowych (HR+).
Nowe techniki radioterapii pozwalają na zmniejszenie dawki promieniowania dla serca i związanego z tym ryzyka zgonu z powodów kardiologicznych. Niemniej przy niektórych warunkach anatomicznych dawka dla serca wciąż może być zbyt duża.
Oponiaki są najczęściej rozpoznawanymi pierwotnymi nowotworami mózgu u dorosłych. Stanowią one prawie 1/3 wszystkich pierwotnych guzów mózgu i ośrodkowego układu nerwowego rozpoznawanych w USA.
Naturalny przebieg nowotworu złośliwego często prowadzi do rozwoju przerzutów odległych. W przebiegu różnych nowotworów litych najczęstszą lokalizację ognisk przerzutowych stanowią kości – dotyczy to 65–75% chorych na zaawansowanego raka piersi lub stercza (hormone-refractory prostate cancer - HRPC) oraz około 30–40% chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP).
W tekście zawarto skrócone podsumowanie obszernego przeglądu piśmiennictwa medycznego dotyczącego metod miejscowego leczenia chorych na raka wątrobowokomórkowego (hepatocellular carcinoma – HCC). W szczególności przeglądnięto doniesienia opisujące badania z randomizacją oraz metaanalizy dotyczące tego zagadnienia.
W tekście omówiono różne możliwości postępowania oraz odnośne wskazania, uwzględniając poziom wiarygodności dostępnych dowodów. Przedstawiono także algorytmy diagnostyczno-terapeutyczne z uwzględnieniem stopnia zaawansowania choroby.
W leczeniu osób z przerzutami nowotworów złośliwych w wątrobie preferuje się zazwyczaj metody leczenia systemowego. Wybrani pacjenci, mogą jednak zostać zakwalifikowani do resekcji, minimalnie inwazyjnej ablacji ogniskowej, bądź też można u nich zastosować technikę radioterapii stereotaktycznej (stereotactic body radiation therapy - SBRT).
Artykuł jest przeglądową publikacją, ale dobrze analizującą współczesną wiedzę na temat wpływu chemioterapii na przebieg leczenia obejmującego resekcję u chorych z przerzutami nowotworowymi w wątrobie.
Celem niniejszego przeglądu piśmiennictwa jest przedstawienie aktualnych informacji dotyczących stosowania leków opioidowych w leczeniu bólów przebijających, ze szczególnym uwzględnieniem nowych preparatów opioidów o szybkim początku działania.
W artykule przedstawiono w zarysie reguły postępowania z chorymi na naczyniakomięsaki, z uwzględnieniem obecnie obowiązujących zasad rozpoznawania i leczenia tych nowotworów.
Przerzuty w kościach są częstą przyczyną dolegliwości oraz zgonów chorych na zaawansowane nowotwory złośliwe, ale zastosowanie bisfosfonianów zrewolucjonizowało leczenie takich pacjentów.
W Polsce rocznie wykonuje się około 7000 stomii, w 80% przypadków z powodu nowotworu jelita. Ocenia się, że w Polsce żyje około 35 tysięcy osób ze stomią.
Myślą przewodnią tegorocznej konferencji było określenie strategii postępowania dla poszczególnych podtypów raka piersi w świetle ich biologicznej odmienności.
Uszkodzenie wątroby indukowane chemioterapią jest istotnym i coraz częstszym problemem, z którym stykają się specjaliści zajmujący się chirurgią wątroby, zwłaszcza w perspektywie coraz częstszego stosowania przedoperacyjnej chemioterapii. Nie ma jeszcze możliwości oceny ryzyka rozwoju tych uszkodzeń, ale szkody mogą się okazać znaczne i przyczyniać się do zwiększenia częstości powikłań i śmiertelności oraz wpływać negatywnie na możliwość wykonania doszczętnego zabiegu chirurgicznego. Z tego względu zasadnicze znaczenie ma prawidłowa identyfikacja chorych zagrożonych ryzykiem rozwoju tego typu zaburzeń.
U większości kobiet zgłaszających się do lekarza z powodu dolegliwości ze strony piersi występują zmiany niezłośliwe. Na podstawie badań radiologicznych oraz analizy materiału pobranego metodą przezskórnej biopsji igłowej można zwykle szybko ustalić rozpoznanie, w wielu przypadkach bez konieczności przeprowadzania dodatkowych zabiegów. Postępowanie podejmowane po ustaleniu diagnozy zmiany niezłośliwej ma na celu złagodzenie objawów i udzielenie porad pacjentce. W artykule omówiono najczęściej występujące niezłośliwe choroby piersi, zasady ich diagnostyki i leczenia.
W części drugiej artykułu autorzy omawiają między innymi zagadnienie zwiększonej zapadalności na choroby infekcyjne i nowotworowe wśród osób cierpiących na poważne choroby psychicznie.
Otyłość jako złożony zespół zaburzeń metabolicznych może prowadzić do poważnych chorób układu krążenia, ciężkich chorób metabolicznych (cukrzyca), chorób układu kostno-stawowego oraz nowotworów. Z dotychczasowych badań epidemiologicznych wynika, że otyłość zwiększa ryzyko zachorowania na gruczolakoraka przełyku oraz na raka jelita grubego, trzustki, pęcherzyka żółciowego, wątroby, nerki, sutka (w wieku pomenopauzalnym), endometrium, jajnika i szyjki macicy.
Chłoniak z komórek płaszcza (mantle cell lymphoma – MCL) to wyzwanie zarówno dla patologa ustalającego rozpoznanie, jak i dla lekarza zajmującego się chorym. W rutynowym badaniu patomorfologicznym tkanki często dochodzi do pomyłek, w szczególności z rozpoznaniem chłoniaka z małych limfocytów B/przewlekłej białaczki limfocytowej.
Każdego roku u około 5% chorych na nowotwory złośliwe dochodzi do powstania przerzutów w kręgosłupie. Mediana czasu przeżycia chorych z takimi przerzutami wynosi 10 miesięcy, a głównym celem leczenia w tych przypadkach jest skuteczne łagodzenie bólu oraz zapobieganie lub leczenie niestabilności kręgu. Rzadko stosowanym, ale skutecznym sposobem postępowania u takich chorych (w szczególności, gdy ból ma charakter osiowy) są przezskórne techniki wzmacniania kręgów, takie jak wertebroplastyka, kifoplastyka i skifoplastyka, które szczegółowo omówili autorzy niniejszego artykułu. W tekście podano także precyzyjne wskazania oraz przeciwwskazania (względne i bezwzględne) do zastosowania przezskórnych technik wzmacniania kręgów. Określono również warunki doboru chorych.