Celem tego artykułu jest próba uporządkowania i usystematyzowania dostępnej wiedzy płynącej z aktualnych wytycznych oraz aktualnych wyników badań i jednocześnie próba osadzenia jej w realiach polskiego systemu ochrony zdrowia.
Jaki jest mechanizm działania nowego analgetyku opioidowego jak dobrać dawkę?
Zastosowanie leku w terapii bólu przewlekłego - dawkowanie, bezpieczeństwo i skuteczność
Dożylna płynoterapia jest integralnym i ratującym życie elementem postępowania z chorymi wymagającymi leczenia chirurgicznego. Nadmiar płynów podawanych i.v. to jedna z przyczyn nasilenia reakcji zapalnej w tkankach, powstawania obrzęków oraz upośledzenia gojenia. Aby temu zapobiec, stosuje się: strategię zerowego bilansu płynów (restrykcyjną) oraz leczenie płynami ukierunkowane na cel.
W niniejszym artykule przedstawiono aktualne wytyczne dotyczące wyboru doraźnej interwencji przeciwbólowej u dzieci oraz zagadnienia związane z występowaniem działań niepożądanych zarówno po zastosowaniu powszechnie dostępnych leków przeciwbólowych zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi, jak i poza nimi.
Kluczowe w okresie okołooperacyjnym jest leczenie odpowiednią ilością i rodzajem płynów. Najnowsze odkrycia dotyczące integralności bariery naczyniowej, jej funkcji fizjologicznych oraz znaczenia dla zapobiegania przepuszczalności naczyń wyznaczają zupełnie nowy kierunek w podejściu do podaży płynów.
Dzięki ogromnemu postępowi w intensywnej terapii oraz lepszemu zrozumieniu patomechanizmów choroby oparzeniowej przeżywa coraz więcej ofiar ciężkich oparzeń. Nie ma jednak obiektywnych danych, jaka jest skala problemów zdrowotnych po wyleczeniu oparzenia, po opuszczeniu przez chorego oddziału szpitalnego.
Pełna ocena bólu powinna obejmować rozpoznanie przyczyny bólu wraz z określeniem jego charakteru i oceną funkcjonowania fizycznego, psychospołecznego oraz poznawczego pacjenta. Zobacz, jakie elementy powinna uwzględniać ocena historii bólowej pacjenta.
Na podstawie badań epidemiologicznych przyjmuje się, że ból występuje u ponad połowy chorych ze stwardnieniem rozsianym. Choć ból jest tak powszechnym objawem u pacjentów z SM, to mało jest wiarygodnych badań dotyczących jego oceny i leczenia w tej grupie pacjentów.
Po wstępnej ocenie stanu chorego dokonanej przy przyjęciu do szpitala i po rozpoczęciu intensywnej resuscytacji płynowej konieczne jest wdrożenie kompleksowego leczenia na oddziale intensywnej terapii. Zapoznaj się ze schematem postępowania.
Leki znieczulenia miejscowego (LZM) stosowane w technikach anestezji regionalnej skutecznie hamują przewodzenie bodźca bólowego we włóknach czuciowych, w związku z czym są najbardziej efektywnymi lekami w uśmierzaniu bólu. W praktyce klinicznej w medycynie bólu najczęściej stosuje się lidokainę, bupiwakainę i ropiwakainę.
Krytycznie chorzy na oddziałach intensywnej opieki medycznej (OIOM) są szczególnie narażeni na inwazyjne infekcje oportunistycznymi drobnoustrojami, których źródłem może być zarówno środowisko szpitalne jak i własna mikroflora kolonizująca skórę i błony śluzowe pacjenta.
Mimo postępu, jaki się dokonuje w chirurgii i intensywnej terapii, leczenie zapalenia otrzewnej pozostaje wyzwaniem terapeutycznym, jest obciążone 20% śmiertelnością i ma znaczący udział wśród przyczyn zgonu z powodu zakażeń ogółem.
Zakażenia mające swoje źródło w jamie brzusznej stanowią prawie 50% ciężkich zakażeń, jakie są leczone na oddziałach intensywnej terapii.
Efekt programu szczepień przeciwko Haemophilus influenzae typu b
Urazy stanowią 3. pod względem częstości (po chorobach układu krążenia i nowotworach) przyczynę zgonów, a 2. przyczynę niezdolności do pracy.
Reakcje uboczne o poważnym przebiegu klinicznym po zastosowaniu leków znieczulających miejscowo stanowią w stomatologii 0,5–1% przypadków.
Celem niniejszego przeglądu piśmiennictwa jest przedstawienie aktualnych informacji dotyczących stosowania leków opioidowych w leczeniu bólów przebijających, ze szczególnym uwzględnieniem nowych preparatów opioidów o szybkim początku działania.
W artykule autor udziela odpowiedzi na pytania kliniczne związane z antykoagulacją w okresie okołooperacyjnym u chorych leczonych warfaryną, m.in. dotyczące oceny ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych i krwawienia, wstrzymywania leczenia warfaryną i leczenia pomostowego heparyną.