Od Redakcji: Przedstawiamy praktyczne odpowiedzi ekspertów na pytania nadesłane do Redakcji przez Czytelników lub zadane podczas konferencji szkoleniowych organizowanych przez Dział Szkoleń Medycyny Praktycznej. Pytania oraz propozycje tematów, które chcieliby Państwo poruszyć w przyszłości, można również przesyłać na adres e-mail: listy@mp.pl.
Skróty: CFU – jednostki tworzące kolonie, DPN – doustny płyn nawadniający, ESPGHAN – European Society for Paediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition, ESPID – European Society for Paediatric Infectious Diseases, LGG – Lactobacillus GG
dr med. Marek Ruszczyński
prof. dr hab. med. Hanna Szajewska
II Katedra Pediatrii, Warszawski Uniwersytet Medyczny
1. Czy probiotyki należy podawać rutynowo podczas antybiotykoterapii dożylnej, zwłaszcza najmłodszym dzieciom, czy tylko podczas leczenia antybiotykami doustnymi?
Wbrew powszechnym opiniom występowanie biegunki nie zależy od drogi podawania antybiotyku (doustnie lub pozajelitowo). Istotne znaczenie ma natomiast jego rodzaj. Największe ryzyko wystąpienia biegunki stwarzają antybiotyki o szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego, aktywne wobec bakterii beztlenowych (np. klindamycyna, cefalosporyny – zwłaszcza II i III generacji, aminopenicyliny). Biorąc pod uwagę wyniki metaanalizy badań z randomizacją oceniających skuteczność probiotyków w zapobieganiu biegunce poantybiotykowej (p. Med. Prakt. Pediatr. WS 1/2007, s. 108–112 – przyp. red.), wydaje się, że w przypadku stosowania antybiotyków "z grupy ryzyka" – bez względu na drogę podania – warto rozważyć i przedyskutować z rodzicami lub opiekunami dziecka podanie probiotyku o udowodnionym działaniu. Stosowanie takich probiotyków, w porównaniu z grupą kontrolną, zmniejsza ryzyko wystąpienia biegunki związanej z antybiotykoterapią średnio o około 60%. Aby zapobiec biegunce u 1 dziecka, taki probiotyk należy podać 7 dzieciom leczonym antybiotykiem (NNT: 7 [95% CI: 5–10]). (HSz)