Ścisła kontrola glikemii u chorych na OIT nie wpływa na ryzyko zgonu

Ścisła kontrola glikemii u chorych na OIT nie wpływa na ryzyko zgonu, ale zwiększa ryzyko hipoglikemii, a u chorych na pooperacyjnym OIT zmniejsza ryzyko sepsy

12.01.2009

na podstawie: Benefits and risks of tight glucose control in critically ill adults: meta-analysis.

Wiener R.S. i wsp.

JAMA, 2008; 300: 933-944

Legenda:
M – metodyka badania; P – populacja, której dotyczy badanie; I – oceniana interwencja, czyli metoda leczenia lub diagnostyki stosowana w grupie eksperymentalnej; K – kontrola, czyli postępowanie w grupie kontrolnej; W – główne wyniki, wybrane pod kątem przydatności klinicznej; Wn – główne wnioski, sformułowane na podstawie głównych wyników; U – uwagi dotyczące wiarygodności wyników badania.
Tytuł krótkiego opracowania odzwierciedla główne przesłanie badania.
Opracowali: lek. Jacek Gacoń, dr med. Małgorzata Bała, prof. Roman Jaeschke MD, MSc
Skróty: OIT – oddział intensywnej terapii, RCT – badanie z randomizacją

M: przegląd systematyczny 29 RCT
P: 8432 dorosłych chorych, leczonych na OIT (śr. wiek 46–75 lat, mężczyźni 31–95%, chorzy na cukrzycę stanowili 0–100%); wyróżniono 3 podgrupy ze względu na rodzaj OIT – pooperacyjny, internistyczny i mieszany; wykluczano badania, w których oceniana interwencja był prowadzona głównie w czasie zabiegu operacyjnego

Wybrane treści dla pacjenta

Cukrzyca MODY Cukrzyca MODY to rzadko występująca postać cukrzycy (ok. 2% wszystkich przypadków). Jest to tzw. graniczna postać cukrzycy, która występuje w młodym wieku (typowym dla cukrzycy typu 1), ale charakteryzuje się przebiegiem klinicznym podobnym do cukrzycy typu 2.
W jaki sposób można zarazić się paciorkowcem z grupy B?
Zespół paciorkowcowego wstrząsu toksycznego Paciorkowcowy zespół wstrząsu toksycznego jest powikłaniem zakażenia paciorkowcami beta-hemolizującymi grupy A (Streptococcus pyogenes). To poważna choroba – w jej przebiegu dochodzi do niewydolności wielu narządów i może skończyć się śmiercią. Leczenie prowadzi się w warunkach szpitalnych, często na oddziale intensywnej terapii.
Cukrzyca ciążowa – rozpoznanie, normy, skutki, poród, leczenie Cukrzyca ciążowa występuje u 3–5% kobiet ciężarnych. Nie każda wykryta w ciąży cukrzyca jest cukrzycą ciążową, może to być także cukrzyca typu 1 lub 2 i wówczas wymaga leczenia przewlekłego. Leczenie polega przede wszystkim na przestrzeganiu diety oraz odpowiedniej aktywności fizycznej, a jeśli to nie przynosi odpowiednich rezultatów, stosowaniu insuliny. Przy odpowiednim leczeniu kobieta z cukrzycą ciążową może urodzić zdrowe dziecko
Wilczy apetyt – co to znaczy, przyczyny, jak sobie z nim radzić? Wilczy apetyt to uczucie nadmiernego łaknienia. Może być odczuwane stale lub ma postać napadów. Wilczy apetyt jest określeniem potocznym i może występować zarówno u osób zdrowych, jak i chorych. Wilczy apetyt, zwłaszcza jeśli towarzyszy mu nadmierne pragnienie i oddawanie dużych ilości moczu, może być objawem cukrzycy – niedostatecznie leczonej lub nierozpoznanej.
Cukrzyca u kobiet w ciąży Ciąża u kobiety chorującej na cukrzycę wymaga specjalnego podejścia zarówno ze strony personelu medycznego, jak i samej pacjentki. Nieprawidłowo leczona cukrzyca jest przyczyną różnorodnych powikłań ciążowych i okołoporodowych – zarówno u ciężarnych, jak i noworodków.
Leczenie nerkozastępcze Dostępne sposoby leczenia nerkozastępczego to dializy (hemodializa i dializa otrzewnowa) oraz transplantacja nerki. U chorego, który w bliskiej przyszłości będzie wymagać leczenia nerkozastępczego, wybór metody leczenia jest wspólną decyzją lekarza, chorego oraz jego rodziny lub opiekunów.
Cukrzyca typu 1 Cukrzyca typu 1 stanowi ok. 10% wszystkich typów cukrzycy. Początek zachorowania zwykle przypada między 10., a 14. rokiem życia. Dotyczy głównie dzieci i osób młodych.
Zakażenia meningokokowe, sepsa meningokokowa Inwazyjna choroba meningokokowa jest najczęstszą postacią zakażeń meningokokowych – ciężką, gwałtownie postępującą chorobą bakteryjną wywołaną przez wtargnięcie dwoinek zapalenia opon do prawidłowo jałowych miejsc organizmu, takich jak krew i ośrodkowy układ nerwowy.
Hiperglikemia poranna Hiperglikemia poranna to wzrost stężenia glukozy we krwi rano (po obudzeniu) do wartości przekraczającej górną granicę zalecanego zakresu, który wynosi 70-110 mg/dl (3,9-6,1 mmol/l). Gdy stężenie glukozy wyniesie 250 mg/dl (13,9 mmol/l), mogą wystąpić objawy, takie jak bóle głowy, nudności i wymioty.