Intensywna insulinoterapia i wlew skrobi hydroksyetylowanej we wstrząsie septycznym

U chorych z ciężką sepsą lub we wstrząsie septycznym ani intensywna insulinoterapia, ani wlew skrobi hydroksyetylowanej nie zmniejszyły ryzyka zgonu, natomiast powodowały istotne skutki niepożądane – badanie VISEP

08.05.2008

na podstawie: Intensive insulin therapy and pentastarch resuscitation in severe sepsis.

Brunkhorst F.M. i wsp.

N. Engl. J. Med., 2008; 358: 125–139

Badania przedstawiane w postaci krótkich i długich opracowań są kwalifikowane według tych samych kryteriów. Część badań jest prezentowana w formie krótkiej z powodu ograniczonego miejsca w dziale "Przegląd aktualnych badań" lub bardziej specjalistycznej tematyki.

Legenda:
M – metodyka badania;
P – populacja, której dotyczy badanie;
I – oceniana interwencja, czyli metoda leczenia lub diagnostyki stosowana w grupie eksperymentalnej;
K – kontrola, czyli postępowanie w grupie kontrolnej;
W – główne wyniki, wybrane pod kątem przydatności klinicznej;
Wn – główne wnioski, sformułowane na podstawie głównych wyników;
U – uwagi dotyczące wiarygodności wyników badania.
Tytuł krótkiego opracowania odzwierciedla główne przesłanie badania.
Autorzy opracowań: dr med. Małgorzata Bała, prof. Roman Jaeschke MD MSc

M: badanie z randomizacją, próba otwarta; analiza ITT
P: 537 chorych w wieku >=18 lat hospitalizowanych na oddziałach intensywnej opieki medycznej; ciężka sepsa lub wstrząs septyczny, objawy wystąpiły w ciągu 24 godzin przed przyjęciem na oddział lub w ciągu <12 godzin, jeśli rozwinęły się w czasie pobytu na oddziale; z badania wykluczano chorych, którzy w ciągu 24 godzin przed randomizacją otrzymali >1000 ml skrobi hydroksyetylowanej (HES)

Wybrane treści dla pacjenta

Sepsa i wstrząs septyczny Sepsa bezpośrednio zagraża życiu chorego, ponieważ w jej przebiegu dochodzi do niewydolności wielu ważnych dla życia narządów, takich jak nerki, wątroba, serce i płuca.
W jaki sposób można zarazić się paciorkowcem z grupy B?
Zespół paciorkowcowego wstrząsu toksycznego Paciorkowcowy zespół wstrząsu toksycznego jest powikłaniem zakażenia paciorkowcami beta-hemolizującymi grupy A (Streptococcus pyogenes). To poważna choroba – w jej przebiegu dochodzi do niewydolności wielu narządów i może skończyć się śmiercią. Leczenie prowadzi się w warunkach szpitalnych, często na oddziale intensywnej terapii.
Ostra niewydolność nerek Najbardziej charakrerystycznym objawem ostrej niewydolności nerek jest zmniejszenie objętości oddawanego moczu, a nawet zupełny jego brak (tzw. bezmocz). Pozostałe objawy zależą od przyczyn choroby.
Cukrzyca MODY Cukrzyca MODY to rzadko występująca postać cukrzycy (ok. 2% wszystkich przypadków). Jest to tzw. graniczna postać cukrzycy, która występuje w młodym wieku (typowym dla cukrzycy typu 1), ale charakteryzuje się przebiegiem klinicznym podobnym do cukrzycy typu 2.
Hipoglikemia polekowa Hipoglikemia (niedocukrzenie) to zmniejszenie stężenia glukozy we krwi poniżej dolnej granicy normy (<3,9 mmol/l [70mg/dl]) niezależnie od tego, czy towarzyszą temu objawy.
Cukrzyca typu 1 Cukrzyca typu 1 stanowi ok. 10% wszystkich typów cukrzycy. Początek zachorowania zwykle przypada między 10., a 14. rokiem życia. Dotyczy głównie dzieci i osób młodych.
Wilczy apetyt – co to znaczy, przyczyny, jak sobie z nim radzić? Wilczy apetyt to uczucie nadmiernego łaknienia. Może być odczuwane stale lub ma postać napadów. Wilczy apetyt jest określeniem potocznym i może występować zarówno u osób zdrowych, jak i chorych. Wilczy apetyt, zwłaszcza jeśli towarzyszy mu nadmierne pragnienie i oddawanie dużych ilości moczu, może być objawem cukrzycy – niedostatecznie leczonej lub nierozpoznanej.
Noworodkowe zakażenie paciorkowcami grupy B 5–35% kobiet ciężarnych jest nosicielkami paciorkowca z grupy B, którym podczas porodu może się zakazić nowo urodzone dziecko. Doprowadza to niekiedy u noworodka do poważnych powikłań, takich jak zapalenie płuc czy sepsa. W celu uniknięcia zakażenia stosuje się profilaktykę antybiotykową u matki. Noworodkowe zakażenie paciorkowcem z grupy B jest stanem zagrożenia życia i zawsze wymaga leczenia szpitalnego.
Zakażenia meningokokowe, sepsa meningokokowa Inwazyjna choroba meningokokowa jest najczęstszą postacią zakażeń meningokokowych – ciężką, gwałtownie postępującą chorobą bakteryjną wywołaną przez wtargnięcie dwoinek zapalenia opon do prawidłowo jałowych miejsc organizmu, takich jak krew i ośrodkowy układ nerwowy.