Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. II. Zalecenia Amerykańskiego Komitetu Doradczego ds. Szczepień Ochronnych (ACIP)

19.11.2007

opracowanie na podstawie: General recommendations on immunization Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP)

Andrew T. Kroger, William L. Atkinson, Edgar K. Marcuse, Larry K. Pickering

Morbidity and Mortality Weekly Report, 2006; 55 (RR-15): 1–48

Od Redakcji: artykuł jest kolejnym z cyklu opracowań, w którym przedstawiamy Czytelnikom najważniejsze fragmenty wytycznych ACIP. Całość wytycznych ukaże się w postaci Wydania Specjalnego.

Zobacz również:
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. I.
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. III.
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. IV.
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. V.
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. VI.
Skróty:
ACIP – Komitet Doradczy ds. Szczepień Ochronnych, MMR – szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce, WZW – wirusowe zapalenie wątroby,
IG – immunoglobulina, IgG – immunoglobulina klasy G, IVIG – dożylny preparat immunoglobulin, LAIV – "żywa" szczepionka przeciwko grypie, RSV – wirus syncytium nabłonka dróg oddechowych (wirus RS)

Odstępy między szczepieniem a podawaniem preparatów zawierających przeciwciała

Szczepionki "żywe"

1. Szczepionkę przeciwko żółtej gorączce można zastosować w dowolnym czasie przed podaniem każdego preparatu immunoglobulin, hiperimmunizowanej immunoglobuliny, dożylnego preparatu immunoglobulin lub innego preparatu zawierającego przeciwciała, po nim lub równocześnie z nim.
Takie postępowanie nie jest obarczone ryzykiem zmniejszenia skuteczności szczepienia, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby stosowane w USA (a także w Polsce – przyp. red.) preparaty krwi zawierały dużo przeciwciał przeciwko wirusowi żółtej gorączki (takie samo zalecenie dotyczy doustnej szczepionki przeciwko durowi brzusznemu [Ty21] i "żywej", donosowej szczepionki przeciwko grypie [LAIV], które nie są zarejestrowane i dostępne w Polsce – przyp. red.)

2. Szczepienie "żywymi" szczepionkami podawanymi w postaci wstrzyknięcia (z wyjątkiem żółtej gorączki) należy opóźnić o 3–11 miesięcy (w zależności od dawki przeciwciał) po podaniu preparatów krwi lub przeciwciał.
Preparaty krwi (np. krew pełna, koncentrat krwinek czerwonych i osocze), a także inne preparaty zawierające przeciwciała (np. immunoglobuliny, hiperimmunizowane immunoglobuliny oraz dożylne preparaty immunoglobulin [ang. intravenous immune globulin – IVIG]), mogą upośledzać odpowiedź immunologiczną na szczepienie przeciwko odrze i różyczce przez 3 miesiące lub nawet dłużej. Ich wpływ na skuteczność szczepienia przeciwko śwince i ospie wietrznej nie jest znany, ale wiadomo, że dostępne na rynku preparaty immunoglobulin zawierają swoiste przeciwciała przeciwko tym wirusom.
Czas utrzymywania się ryzyka istotnej interakcji między "żywą" szczepionką podaną w postaci wstrzyknięcia (z wyjątkiem szczepionki przeciwko żółtej gorączce) a przeciwciałami podanymi w postaci preparatu krwi lub krwiopochodnego zależy od ilości swoistych przeciwciał przeciwko danemu antygenowi zawartych w preparacie. W związku z tym, po podaniu pacjentowi takiego preparatu szczepienie "żywymi" szczepionkami (z wyjątkiem wymienionych powyżej w zaleceniu 1.) należy opóźnić do momentu rozpadu biernie nabytych przeciwciał (tab. 1.). Jeżeli po podaniu preparatu przeciwciał szczepienie "żywą" szczepionką przeciwwirusową podawaną w postaci wstrzyknięcia wykonano w odstępie krótszym niż zalecany w niniejszych wytycznych, dawkę tę należy podać powtórnie (chyba że badanie serologicznego potwierdzi zadowalające stężenie swoistych przeciwciał po szczepieniu). Powtórne szczepienie lub badanie serologiczne należy przeprowadzić po upływie czasu zalecanego dla danego preparatu zawierającego przeciwciała (tab. 2.).

Wybrane treści dla pacjenta

Utrwalona cukrzyca noworodkowa Utrwalona cukrzyca noworodkowa (permanent neonatal diabetes mellitus – PNDM) to typ cukrzycy, który ujawnia się zwykle w pierwszych miesiącach życia i trwa przez całe życie.
Nadciśnienie przewlekłe u kobiet w ciąży Nadciśnienie przewlekłe dotyczy ok. 1% kobiet w ciąży. W większości przypadku (ok. 95%) jest to nadciśnienie pierwotne (samoistne), w pozostałych przypadkach związane jest najczęściej z chorobami nerek, naczyń lub zaburzeniami endokrynologicznymi.
Zakażenie wirusem cytomegalii w ciąży Cytomegalia jest chorobą wywołaną przez wirus cytomegalii (cytomegalovirus – CMV). Szacuje się, że ok. 40–80% populacji (w zależności od regionu świata) jest zakażonych CMV.
Ból pleców u dziecka Ból pleców u dzieci występuje znacznie rzadziej niż u osób dorosłych i zwykle istnieje konkretna przyczyna tych dolegliwości. Bólu pleców u dzieci nigdy nie wolno lekceważyć. Każdy ból pleców u dziecka powinien zostać zdiagnozowany przez lekarza.
Alergiczny wyprysk kontaktowy u dzieci Wyprysk (egzema) należy do najczęstszych chorób skóry i oznacza stan zapalny w obrębie naskórka oraz skóry właściwej.
Moczenie u dzieci Moczenie nocne jest problemem, z którym boryka się znaczna liczba dzieci w wieku rozwojowym. Podanie dokładnej liczby nie jest możliwe z uwagi na częste zatajanie problemu, traktowanie go jako dolegliwości wstydliwej, z której się „wyrasta”.
Opryszczka u dzieci Zakażenie wirusem opryszczki HSV-1 jest szeroko rozpowszechnione wśród ludzi. Szacuje się, że zakażonych jest 80% populacji.
Pemfigoid ciężarnych Występuje zwykle w drugiej połowie ciąży (pod koniec II lub w III trymestrze). Może powodować przedwczesny poród lub urodzenie się dziecka o małej urodzeniowej masie ciała, rzadziej może dochodzić do poronienia.
Czy można przyjmować antybiotyk podczas karmienia piersią? Karmię piersią, a lekarz przepisał mi Augmentin. Czy mogę go przyjmować i karmić?
Szczepienie przeciwko meningokokom Meningokoki to bakterie, które powodują groźną inwazyjną chorobę meningokokową przebiegającą jako sepsa meningokokowa lub meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Do zakażenia dochodzi tylko w wyniku bardzo bliskiego kontaktu z chorym lub nosicielem.